Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ( Πράξ. 19, 1-8)
+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ὁμιλίας στόν Ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο στίς 7/1/1997)
Ἀνεξίτηλη ἡ σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ
Στόν ἀπόστολο σήμερα ἀκούσαμε ὅτι ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος, μετά ἀπό μιά περιοδεία του στά βόρεια μέρη τῆς Μ. Ἀσίας πῆγε στήν Ἔφεσο. Ἐκεῖ βρῆκε μερικούς ἀνθρώπους πού λαχταροῦσαν νά ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Πῆγαν κοντά του, ἄκουγαν μέ λαχτάρα τά λόγια του καί ἐφαίνοντο πολύ διαφορετικοί πνευματικά ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους.
-Ἔχετε βαπτισθεῖ; τούς ρώτησε. Πῶς εἴσαστε τόσο καλοί καί πρόθυμοι νά ἀκοῦτε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ;
-Βαπτιστήκαμε στό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου, ἀπάντησαν.
Μπορεῖ νά καταλάβει κανείς, μόνο ἀπό αὐτά τά ἁπλά λόγια, τί ἦταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ ὁποῖος εἶχε ἐμπνεύσει τούς ἀνθρώπους τέτοιο ζῆλο, τέτοια ἀναμονή γιά τόν Χριστό καί τέτοιο πόθο, νά ἀναζητοῦν τήν ἀλήθεια.
Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος τούς εἶπε, ὅτι ὁ Ἰωάννης ἐβάπτισε «ἐν ὕδατι», μέσα σ’ ἁπλό νερό. Καί ταυτόχρονα ἔκανε πάντοτε κήρυγμα πού ἔλεγε:
-Ἐγώ σᾶς διδάσκω, ὅτι χρειάζεται νά ἀλλάξετε μυαλά. Νά πᾶτε κοντά στό Θεό καί προπαντός νά πιστεύετε σ’ ἐκεῖνον πού ἔρχεται, πού ἦρθε μετά ἀπό ἐμένα ἀπεσταλμένος. Πού εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα του καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀληθινός σωτήρας, ἄξιος νά βαπτίσει ὄχι στό νερό ὅπως ἐγώ, στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά νά βαπτίζει μέ Πνεῦμα ἅγιο.
Ἐγώ σᾶς βαπτίζω μέ νερό. Μέσα στό νερό. Ἐκεῖνος θά σᾶς βαπτίσει ἔλεγε ὁ Ἰωάννης «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». Θά σᾶς βουτήξει μέσα στό Πνεῦμα τό Ἅγιο.
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός βάπτισε τούς δούλους του, ἐκείνους πού πίστευσαν στό τό ὄνομά του «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». Μέσα στό Ἅγιο Πνεῦμα. Οἱ Ἅγιοι ἀπόστολοι βαπτίστηκαν «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ», τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Τό Πνεῦμα τό ἅγιο, κατῆλθε ἐπάνω τους «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν». Τούς βάπτισε, τούς κατέστησε ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας καί τούς προίκισε μέ ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπό κεῖ καί πέρα, ὅμως τό βάπτισμα, σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, ἦταν νά γίνεται «δι’ ὕδατος».
Ἀλλά αὐτό τό νερό δέν εἶναι τό νερό σάν τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου. Σάν καί ἐκεῖνο μέσα στό ὁποῖο ἐβάπτιζε ὁ Ἰωάννης. Ἀλλά εἶναι νερό γεμᾶτο μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅποιος βαπτίζεται εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσα στό νερό τῆς κολυμβήθρας, παίρνει, σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή τήν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν σφραγίδα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μπαίνει ἐπάνω του ἀνεξίτηλη ἡ σφραγίδα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τό βάπτισμα δέν φεύγει ἀπό τόν ἄνθρωπο ποτέ. Ὅτι ἁμαρτία καί νά κάνει, ἐάν ἐπιστρέψει, ἀκόμη καί ἀποστασία νά κάνει, νά πάει σέ ἄλλη θρησκεία, καί νά ἀρνηθεῖ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἡ σφραγίδα τήν ὁποία ἔλαβε, ἔβαλε ἐπάνω του μέ τό ἅγιο βάπτισμα, εἶναι «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ», μέσα στό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν φεύγει ποτέ.
Καί ἀρκεῖ νά μετανοήσει ὁ ἄνθρωπος καί νά προσέλθει στήν Ἐκκλησία ὁμολογώντας τό λάθος του, γιά νά ξαναγίνει χριστιανός. Καί γιά νά ξαναπάρει τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν ὁποία ἐγκατέλειψε καί γιά νά ξαναϊσχύσει καί γιά νά ξαναφανεῖ ὁλοκάθαρη ἡ σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ, πού δημιουργεῖται μέ τό ἅγιο βάπτισμα.
Τί μεγάλο πράγμα μᾶς ἔχει δώσει ὁ Χριστός μέ τό ἅγιο βάπτισμα, δύσκολα μποροῦμε νά τό καταλάβουμε. Γιατί ἐμεῖς, ἄνθρωποι ἐξωστρεφεῖς, ἔχομε συνηθίσει νά τά μετρᾶμε καί νά τά ζυγίζομε ὅλα μέ τά μάτια καί μέ τήν ὀκᾶ καί μέ τήν ζυγαριά καί μέ τό καντάρι. Καί στά «ἔξω», στά μάτια καί στή ζυγαριά, τό νερό τοῦ ἁγίου βαπτίσματος καί τό νερό στό ὁποῖο ἐβάπτιζε ὁ Ἰωάννης φαίνεται ὅτι εἶναι τό ἴδιο. Νεράκι.
Ἀλλά τό ἕνα ἦταν νερό καθαρό, γιατί ὁ ἅγιος Ἰωάννης μπορεῖ νά εἶχε χάρη καί φωτισμό Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά δέν εἶχε τήν εὐχέρεια καί τήν δυνατότητα νά δίνει Πνεῦμα Ἅγιον. Τό Πνεῦμα τό ἅγιο εἶχε, ἔχει καί θά ἔχει αἰώνια τήν ἐξουσία ἀπό τόν Ἄναρχο Πατέρα, νά τό διανέμει κατά τό θέλημά του, μόνο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, γιά τόν ὁποῖο λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στό εὐαγγέλιο ὅτι, «οὐκ ἐκ μέτρου» παίρνει τό Ἅγιο Πνεῦμα «καί δίδωσι τό Ἅγιο Πνεῦμα».
Δέν τό ἔχει ὅπως ἐμεῖς οἱ ταπεινοί ἄνθρωποι μέ μέτρο, σέ κάποια μικρή ἔκταση ὅσο χρειάζεται θά λέγαμε γιά νά φωτιστοῦν τά μάτια μας, τῆς ψυχῆς τά μάτια, τά ἔσω μάτια γιά νά καταλαβαίνομε ὅτι ἡ σοφία δέν εἶναι ἐδῶ οὔτε στό μυαλό οὔτε στήν καρδιά, ἀλλά εἶναι ἐκεῖ στό Χριστό, στόν Πατέρα, στό Ἅγιο Πνεῦμα.
Καί μόνο ὅσον ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται καί προσπαθεῖ νά κρατήσει τήν σκέψη του καί τίς ἐπιθυμίες του μέσα στό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα καί τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γίνεται θεοφώτιστος καί πνευματοφώτιστος.
Τά μάτια καρφωμένα ἐκεῖ πού δείχνει ὁ Πρόδρομος
Γι' αὐτό καί ἐμεῖς πρέπει, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, νά ἀναζωπυρώνουμε τά χαρίσματα τά ὁποῖα μᾶς ἐδόθησαν μέσα στήν Ἐκκλησία. Μέ τό βάπτισμα, πρῶτα. Μέ τό ἅγιο χρίσμα, μετά. Μέ τή Θεία Κοινωνία καί μέ τήν ἱερά ἐξομολόγηση. Νά τά ἀναζωπυρώνουμε συνεχῶς, γιά νά καῖνε μέσα στήν καρδιά μας, καί νά βοηθοῦμε τό ἔργο τό ἅγιο τοῦ Παναγίου Πνεύματος μέσα στήν καρδιά μας νά καταφλέγει τήν ἁμαρτία καί νά φωτίζει τήν διάνοιά μας νά ἀγαπᾶμε τόν Χριστό, σωτήρα καί εὐεργέτη μας. Καί νά μᾶς φωτίζει νά ποθήσομε ὁλόψυχα τό ἅγιο θέλημά του.
Γι' αὐτό καί δέν μποροῦμε οὔτε νά ξεγράψομε, οὔτε νά ξεχάσομε ποτέ τό μεγάλο λόγιο τοῦ τιμίου καί ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου, τοῦ ὁποίου σήμερα μετά ἀπό τό βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμε τήν μνήμη, διότι ἅπλωσε τό χέρι του καί τέντωσε τό δάχτυλό του γιά νά μᾶς πεῖ: «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου».
Ἀφήνετε ἐμένα, ξεχνᾶτε ἐμένα καί ἀκολουθεῖτε Ἐκεῖνον.
Νά μᾶς ἀξιώνει καί νά μᾶς φωτίζει ὁ Θεός τά μάτια μας νά τά ἔχομε στραμμένα στό δάχτυλο τοῦ τιμίου ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Καί νά τά κολλᾶμε ἐπάνω στόν Κύριον καί σωτήρα μας τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Καί νά ὑποσχόμεθα ἀπό τήν καρδιά μας ὅτι θέλομε νά τόν ἀκολουθοῦμε σέ ὅλα. Γιατί εἶπε: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν», τήν ἁμαρτία δηλαδή νά ἀφήσει πού φέρνει τό σκοτάδι μέσα στήν ψυχή. Αὐτό σημαίνει νά ἀπαρνούμεθα «τόν ἑαυτό μας». Καί «ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ». Νά πολεμᾶ νά νικήσει τό κακό μέσα στήν καρδιά του, γιά νά μπορεῖ νά μέ ἀκολουθεῖ.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά μπορέσομε καί νά Τόν ἀκολουθοῦμε μέ πρώτη προτεραιότητα ὅπως μᾶς τήν ἔδειξε ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Ἀμήν.-