fruits

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ(Μαρκ. 8, 34-38 καί 9,1)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ὁμιλίας στή Βαλανιδούσα, στίς 29/3/1992)

                                                                           

 

1. Ἄς σεβαστοῦμε τόν κόπο τοῦ Χριστοῦ γιά μᾶς

 

Σήμερα, στή μέση τῆς Σαρακοστῆς, ἡ ἁγία μας ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά προσκυνήσουμε τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, γιά νά θυμηθοῦμε ὅτι ὁ Χριστός ἀπέθανε στόν Σταυρό γιά μᾶς. Γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τόν θάνατο τόν αἰώνιο. Ἄν τό καταλάβουμε αὐτό, θά ἀξιωθοῦμε τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας, νά σταθοῦμε ἐκ δεξιῶν Του, νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή καί νά ἀκούσουμε τά λόγια Του: «δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου»

Ἄν λοιπόν ὁ Χριστός, πέθανε ἐπάνω στόν Σταυρό γιά νά σώσει ἐμᾶς, -ὄχι τόν ἑαυτό Του, αὐτός ἦταν Θεός- ἀπό τήν ἁμαρτία, ἐμεῖς τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά σωθοῦμε ἀπό τήν ἁμαρτία; Πόσο πρέπει καί ἐμεῖς νά εἴμαστε πρόθυμοι, νά κάνουμε ὅ,τι ἐπιβάλλεται, γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν ἁμαρτία;

Εἶναι, λογικό νά λέει ἕνας ἄνθρωπος: «Βρέ παιδάκι μου βαρύ πράγμα εἶναι νά νηστεύεις»; Μά ὁ Χριστός, ἡμέρα Παρασκευή, σταυρώθηκε καί ὑπέφερε, ὅσα δέν μπορεῖ νά τά φανταστεῖ μυαλό ἀνθρώπου γιά σένα καί ἐσύ δέν μπορεῖς νά νηστέψεις λίγο τήν Παρασκευή; Γιά νά Τόν τιμήσεις καί νά Τοῦ πεῖς: «Ἐλέησέ με Χριστέ μου, ἀναγνωρίζω καί καταλαβαίνω τί ἔκανες γιά μένα!»

Ἀκοῦς, ὅτι ἕνας μαθητής Του, ἡμέρα Τετάρτη, λίγο πρίν ἀπό τόν Σταυρό, Τόν πρόδιδε. Καί ἐσύ δέν φοβᾶσαι μήπως προδώσεις τόν Χριστό κάποια ὥρα, καί χάσεις ποιόν ἄλλον; Τόν ἑαυτό σου! Καί δέν κάνεις μιά ταπεινή προσευχή, νά πεῖς: «Χριστέ μου ἀξίωσέ με νά φοβοῦμαι μή Σέ προδώσω, καί βοήθα με νά νηστεύω καί ἐγώ τήν Τετάρτη, πού νηστεύομε, μόνο καί μόνο γιά νά μᾶς προφυλάξεις ἀπό τό νά καταντήσουμε νά Σέ προδώσουμε!».

 

2. Ἡ ἀθάνατη ψυχή μας… Τί πιό πολύτιμο;

 

Λέει ἕνας ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας: «Ἔχουμε μιά ζωή. Ἔχουμε καί μιά ψυχή. Ἡ ζωή αὐτή, ὅταν τελειώσει, τελείωσε. Δεύτερη φορά ἐπάνω στήν γῆ δέν θά ζήσουμε ποτέ. Αὐτή, λοιπόν, τήν ζωή πρέπει νά τήν ἀξιοποιήσεις. Γιατί πράγμα νά τήν ἀξιοποιήσεις; Γιά τήν ψυχή σου, πού εἶναι αἰώνια. Ὅταν θαρθεῖ ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, νά ἀξιωθεῖς νά ἀναστηθεῖς, ἐκ δεξιῶν του Χριστοῦ. Γιατί;

Γιατί ἅμα χάσεις τήν ψυχή σου, πού εἶναι μιά, τί θά σοῦ μείνει;»

Φοβόμαστε, μήπως χάσουμε μικροπράγματα ἐδῶ στήν γῆ. Καί μᾶς εἶναι ὀδυνηρό νά χάσουμε κάτι. Γιατί; Γιατί κοπιάζουμε νά τά ἀποκτήσουμε. Γιά φανταστεῖτε νά χάσει κανείς τήν ὑγεία του. Γιά φανταστεῖτε νά χάσει, ὄχι μόνο τήν ὑγεία του, ἀλλά ὁλόκληρο τόν ἑαυτό του. Τί τά θέλει τά σπίτια τά αὐτοκίνητα καί ὁτιδήποτε ἄλλο ἔχει ἀποκτήσει; Λέει τό τροπάριο: «ἐπελθών γάρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται» Γιά τούς ἄλλους ναί κάτι εἶναι. Γιά σένα δέν ὑπάρχουν πιά.

Ἀλλά ἡ ψυχή εἶναι χίλιες φορές προτιμότερη ἀπό αὐτά, γιατί εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός σου.

Ἔχουμε μιά ψυχή. Ἄν τήν χάσουμε τί θά μᾶς ὠφελήσει;

Ἀκούσατε τό Εὐαγγέλιο; «Τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο ἄν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο, ἀλλά χάσει τήν ψυχή του; Τί θά δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα γιά τήν ψυχή του;» Τί θά πάρει ἀντάλλαγμα γιά τήν ψυχή του; Λίγη διασκέδαση; Λίγη πλεονεξία; Λίγη κακία; Τί θά τοῦ μείνει; Πότε θά τοῦ μείνει; Ἐδῶ σέ τρώει ἡ κακία, ὅταν τήν ἔχεις. Φαντάσου νά τήν κουβαλήσεις καί στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν τήν αἰώνια.

Ἔ, τότε θά γίνει ἡ χειρότερη καταδίκη σου.

Αὐτό μᾶς λέει ἡ ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ὁ Χριστός ἔκανε τόσα γιά σᾶς, γιά τήν σωτηρία σας. Κάνετε καί ἐσεῖς κάτι! Κάνετε προσευχή, πηγαίνετε στήν ἐκκλησία, ἐξομολογηθεῖτε, κοινωνεῖστε, νηστέψτε, προσέξετε λίγο τήν ζωή σας, ἔχετε ἀγάπη στήν καρδιά σας· δέν θέλει πολλά πράγματα. Τί ἔλεγε τό Εὐαγγέλιο πού διαβάζουμε τήν Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω; «Ἐπείνασα καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με, ἤμουν ἄρρωστος ἤρθατε καί μέ εἴδατε» Τί πράγματα εἶναι αὐτά; Πολλά; Λίγα εἶναι, τίποτα δέν εἶναι. Καλοσύνη θέλει ὁ Θεός, συναίσθηση θέλει, δέν ζητᾶ μεγάλες θυσίες. Νά Τόν ἐπικαλούμεθα, νά προσπαθήσουμε νά Τόν βάλλουμε στήν καρδιά μας, νά κυβερνάει τήν ζωή μας. Αὐτό θέλει.

 

3. Ὄαση πνευματική

 

Ἀλλά ἡ σημερινή Κυριακή ἔχει καί ἕναν ἄλλο σκοπό. Ἡ πνευματική ζωή εἶναι δύσκολη. Καί ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, ἐπειδή ἔχομε καί τή νηστεία, μᾶς φαίνεται ἀκόμα πιό δύσκολη. Λέμε καμιά φορά: «Πάλι νηστικοί θά μείνομε. Θά λιποθυμήσουμε στόν δρόμο. Τί θά κάνομε;» Καί λιποψυχοῦμε. Ἀπό ποῦ θά πάρουμε δύναμη;

Ὅταν περπατᾶμε στό λιοπύρι καί δοῦμε ἕνα δέντρο πού ἔχει ἴσκιο, τό θεωροῦμε μεγάλη ἀνακούφιση. Τρέχουμε στόν ἴσκιο, ξεϊδρώνουμε, ἀνασαίνουμε, παίρνουμε καινούργια δύναμη γιά τόν δρόμο μας. Ἔτσι εἶναι καί ἡ προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Δροσίζει τήν ψυχή μας.

Ἀπό τί τήν δροσίζει; Ἀπό τόν καύσωνα τῶν λογισμῶν μας.

Γιατί ἡ λιγοψυχία, γιά τόν ἀγώνα πού κάνουμε γιά τήν ψυχή μας, εἶναι ὁ χειρότερος καύσωνας καί προέρχεται ἀπό τούς λογισμούς μας, μόνο.

Ἔπαθε κανείς τίποτε, ὅταν νήστεψε Τετάρτη καί Παρασκευή;

Ἔπαθε κανείς τίποτα, ὅταν γονάτισε λιγάκι τό βράδυ στήν προσευχή του καί παρακάλεσε τόν Θεό;

Ἔπαθε κανείς τίποτα, πηγαίνοντας στήν ἐκκλησία, ἀντί νά κάθεται στό καφενεῖο; Βέβαια στήν ἐκκλησία στάθηκε σιωπηλός, καί ὄρθιος. Στό καφενεῖο θά ἦταν στρογγυλοκαθισμένος καί θά φλυαροῦσε. Ἔπαθε ὅμως κανείς τίποτε;

Ἀντιθέτως, ὄχι μόνο δέν ἔπαθε, ἀλλά αἰσθάνεται τήν ζωή του νά ὀμορφαίνει, νά δροσίζεται. Γιατί ὅταν μεσ’ στήν καρδιά σταλάξει μιά σταγόνα ἐλπίδα, μιά σταγόνα παρηγοριά, μιά σταγόνα καλοσύνη, μιά σταγόνα ὑπομονή, πόσο ὀμορφαίνει ἡ ζωή!

Ὅλοι τό καταλαβαίνουμε ὅτι μέ αὐτά ὀμορφαίνει ἡ ζωή!

Καί τώρα, ἡ ἐκκλησία μᾶς δείχνει τόν Τίμιο Σταυρό, καί λέγει: «Θυμᾶστε πόση ὑπομονή εἶχε ὁ Χριστός ἐπάνω στόν Σταυρό; Πόση ἀγάπη, ὥστε νά συγχωρεῖ ἐκείνους πού Τόν σταύρωσαν; Καί νά λέει γι’ αὐτούς: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς», συγχώρεσέ τους;»

Πόση παρηγοριά παίρνουμε! Ἀλλά καί πόση δύναμη!

Γιατί δύναμη;

Γιατί θυμόμαστε, ὅτι μέ τόν Σταυρό ὁ Χριστός τσάκισε τόν σατανᾶ!

Κατέβηκε μέ τόν Σταυρό στόν Ἅδη καί διέλυσε τόν Ἅδη. Καί ἀνέστησε τούς νεκρούς. Καί ὅταν σείσθηκε ἡ γῆ, ἄνοιξαν τά μνήματα βγῆκαν οἱ Ἅγιοι καί πῆγαν στήν Ἁγία Πόλη, Ἱερουσαλήμ καί κουβέντιασαν μέ τούς ἀνθρώπους. Τί ἦταν αὐτό;

Σημεῖο ὅτι κάποια ἄλλη φορά θά σαλπίσει ἕνας Ἄγγελος καί θά φανεῖ στόν οὐρανό ὁ Τίμιος Σταυρός, ἡ σημαία τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ, καί ὅλοι ὅσοι εἶναι στά μνήματα, θά σηκωθοῦν καί θά Τόν προϋπαντήσουν, τότε πού θά ἔρχεται ἀπό τόν οὐρανό. Μαζί μέ ὅσους θά ζοῦν τότε μέ τήν σάρκα τους καί μέ τό αἷμα τους.

Τί πιό μεγάλη ἀνακούφιση, ἀπό τό νά θυμᾶται κανείς αὐτή τήν νίκη τοῦ Χριστοῦ! Γι’ αὐτό σήμερα θά βάλουμε τόν Τίμιο Σταυρό νά τόν ἀσπαστοῦμε, γιά νά συνειδητοποιήσουμε αὐτά τά λόγια, αὐτή τήν πίστη, πού δροσίζει, διάνοια, καρδιά καί εὐφραίνει ὁλόκληρο τόν ἑαυτό μας.

 

4. Κάνε σωστά τό Σταυρό σου

 

Θά ποῦμε καί μιά ἱστορία, λιγάκι ἀστεία, ἀλλά εἶναι γιά ὠφέλεια ψυχῆς.

Ἕνας ἄνθρωπος ὅταν πέθανε, ἔφτασε στήν πόρτα τοῦ Παραδείσου.

Ἐπειδή ἦταν καλός τοῦ ἄνοιξαν. Μπῆκε μέσα καί τόν ὑποδέχτηκαν. Ἀλλά ἐκεῖ ἔπαθε ἕνα σόκ. Βλέπει τούς Ἁγίους καί κρυφογελοῦσαν. «Μά τί κάνουν; Γιά ποιόν γελᾶνε;» σκέφτηκε.

Δέν ἄργησε νά καταλάβει, ὅτι γελοῦσαν εἰς βάρος του. Καί ὄχι μόνο οἱ Ἅγιοι πού εἶχαν πεθάνει νήπια, καί σάν παιδάκια ἦταν φυσικό νά γελᾶνε πιό εὔκολα, ἀλλά εἶδε καί μεγάλους Ἁγίους νά γελᾶνε. Εἶδε καί τούς Ἀγγέλους νά γελᾶνε.

«Ἄγγελοι», λέει, «νά γελᾶνε εἰς βάρος μου, κάτι κακό γίνεται». Ὁπότε, γυρίζει στόν Ἄγγελο, πού τόν ὁδηγοῦσε στό θρόνο τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ λέει: «Βλέπω ὅτι γελᾶνε εἰς βάρος μου, ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Τί ἔχω κάνει τέλος πάντων; Τί βλέπουν ἐπάνω μου;»

Παίρνει ἕνα πνευματικό καθρέφτη ὁ ἄγγελος, τοῦτοι οἱ καθρέφτες πού ἔχουμε ἐμεῖς, δέν θά τό ἔδειχναν, καί τοῦ κάνει: «Κοίταξε τό πρόσωπό σου καί θά καταλάβεις».

Κοιτάζει καί τί νά δεῖ. Πάνω στό πρόσωπό του καί γενικά στό σῶμα του, ζωγραφισμένους σταυρούς, ἀλλά τί σταυρούς; Ὅλοι στραβοί καί ἀνάποδοι.

-Ὅπως ἔκανες τόν σταυρό σου, τοῦ λέει ὁ ἄγγελος, στήν ἐπίγεια ζωή σου, ἔτσι ζωγραφίστηκαν οἱ σταυροί πάνω σου. Γι’ αὐτό γελᾶνε οἱ Ἅγιοι.

Τί θέλουμε νά ποῦμε; Ξεχνᾶμε, ὅτι ὅλα πρέπει νά τά κάνουμε μέ εὐλάβεια. Καί θά γονατίσουμε μέ εὐλάβεια, καί θά μιλήσουμε στό Θεό μέ εὐλάβεια, καί θά ποῦμε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μέ εὐλάβεια, καί θά κάνουμε καί τόν σταυρό μας μέ εὐλάβεια, φέρνοντας τά τρία δάχτυλα ἑνωμένα στό μέτωπο, στήν κοιλιά, στόν δεξιό ὦμο καί στόν ἀριστερό ὦμο. Ποτέ δέν θά τόν κάνουμε πρόχειρα καί ἀδιάφορα.

Γιατί τότε θά γραφτεῖ στό πρόσωπό μας ἕνα στραβό πράγμα, πού ὅταν τό βλέπουν οἱ Ἅγιοι, ἔστω καί ἄν εἶναι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καί ἄλλοι μεγάλοι Ἅγιοι, θά γελᾶνε εἰς βάρος μας.

Βέβαια, μᾶς λέει ἡ ἱστορία, δέν ἐμποδίστηκε ὁ καλός ἄνθρωπος νά πάει στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶχε πάνω του κάτι πού τόν ρεζίλευε.

Ἐμεῖς ἄς φροντίσουμε νά διορθώνουμε καί τίς παραμικρές ἐλλείψεις μας. Νά γίνουμε, ὅσο μποροῦμε καλλίτεροι χριστιανοί καί νά δείχνουμε μέ ὅλα ὅτι ἀγαπᾶμε, σεβόμαστε καί τιμᾶμε τόν Χριστό γιά ὅ,τι ἔκανε γιά μᾶς. Ἀμήν.-