fruits

ΠΑΣΧΑ (Ἰωάν. 1, 1-17)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Ἐγκύκλιος Πάσχα 2007)

Τό πιό ὄμορφο τροπάριο στόν κόσμο, τό πιό γλυκό ἆσμα στήν Ἐκκλησία μας, τραγούδι πού ποτέ δέν τό χορταίνομε, εἶναι τό: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Τό τραγουδᾶμε κάθε χρόνο στήν λατρεία μας σαράντα ἡμέρες· καί τό βιώνουμε γιά πάντα.

Γιά μᾶς, τά λόγια αὐτά, δέν εἶναι λόγια. Δέν εἶναι νότες. Δέν εἶναι συναισθήματα.

Εἶναι πίστη. Εἶναι φῶς. Εἶναι ζωή. Εἶναι ἀλήθεια. Εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἀλήθεια. Εἶναι πραγματικότητα.

Γράφουν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι:

Ἡ πίστη στόν Χριστό δέν εἶναι ἰδέες· δέν εἶναι ἰδεολόγημα. Εἶναι ζωή. Τόν εἴδαμε. Τόν ἀκούσαμε. Τόν ζήσαμε. Γνωρίσαμε τήν μεγαλωσύνη Του. Μά, καί τήν ταπείνωσή Του. Τόν εἴδαμε, νά πεθαίνει στόν Σταυρό. Καί Τόν ἐθάψαμε. Καί νομίσαμε, πώς ὅλα εἶχαν πιά τελειώσει μέ Αὐτόν. Ἀλλά εἴχαμε κάμει λάθος.

Μετά τρεῖς ἡμέρες ὁ Χριστός ἀναστήθηκε. Καί ἐμεῖς Τόν εἴδαμε. Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν. Καί κουβεντιάσαμε μαζί Του. Καί φάγαμε μαζί. Καί ἤπιαμε μαζί. Ὄχι μιά φορά μόνο. Πολλές φορές. Καί πολλοί μαζί.

Ἡ ἀνάστασή Του, δέν ἦταν ἰδέα. Δέν ἦταν ὅραμα. Ἦταν διαπίστωση. Ἦταν ἐμπειρία. Ἡ πιό δυνατή ἐμπειρία, πού μπορεῖ νά βιώνει ἄνθρωπος.

Τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἐμεῖς τήν ζήσαμε. Καί ἔχουμε χρέος, νά τό λέμε· καί νά τό διακηρύττωμε· ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε. Καί ζεῖ. Καί βασιλεύει. Καί τῆς βασιλείας Αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.

Γιατί ὁ Χριστός, εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος τῆς Δόξης.

Ἦρθε στόν κόσμο γιά μᾶς. Καί πέθανε γιά μᾶς. Καί ἀναστήθηκε γιά μᾶς. Γιά νά μή μᾶς ἀφήσει, νά μείνουμε γιά πάντα στόν τάφο. Γιά νά μᾶς ἀναστήσει. Καί νά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνια ζωή.

Ἀλλοίμονο σέ μᾶς, ἄν δέν τό ἐπήραμε τό μήνυμα!

Ἀλλοίμονο σέ μᾶς, ἄν δέν φροντίσουμε νά φθάσουμε στήν αἰώνια ζωή καί στήν ἀνάσταση!

Ἀλλοίμονο καί τρισαλλοίμονο σέ μᾶς, ἄν δέν ἀρχίσουμε νά ψάχνουμε καί νά ψαχνόμαστε γιά τήν ἀνάσταση.

Ἀλλοίμονο σέ μᾶς, ἄν δέν προσδοκᾶμε τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν· καί τήν ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Γλυκειά ἡ ζωή! Τό πιό γλυκύ, καί ἄκουσμα καί λάλημα, εἶναι ἡ ζωή! Εὐφραίνεται ἡ ψυχή, ὅταν ἀκοῦμε νά γίνεται λόγος γιά ζωή. Φῶς ἡ ζωή.

Καί ὁ θάνατος-μαυρίλα! Καί μάλιστα, ἡ πιό πικρή στόν κόσμο μαυρίλα! Τό μεγαλύτερο ἐρώτημα στόν κόσμο, τό ἐκφράζει ὁ μεγάλος λόγιος καί στοχαστής Ἀντρέ Μαλρώ, εἶναι ἐκεῖνο πού ἀντήχησε, πρίν ἀπό χρόνια, σέ ἕνα μεγάλο συνέδριο στή Λυών, ἐνῶ οἱ συζητήσεις ὅλο καί φούντωναν:

- Συνάδελφοι, μέ τό θάνατο, τί γίνεται;

Κανένας δέν ἀπάντησε. Καί τό ἐρώτημα ξανα-αντήχησε:

- Συνάδελφοι, μέ τόν θάνατο τί γίνεται;

Ἀλήθεια. Τί γίνεται;

Μᾶς ἔπλασε κατ᾿ εἰκόνα Του καί ὁμοίωσή Του. Καί γι᾿ αὐτό, καί νά θέλουμε, δέν μποροῦμε, οὔτε νά τό ξεχάσουμε, οὔτε νά Τοῦ κρυφτοῦμε!

Τό πρόβλημα τῆς ἀνάστασης καί τῆς αἰώνιας ζωῆς εἶναι τό ὑπ᾿ ἀριθμόν ΕΝΑ πρόβλημα. Γιά ὅλους!

Ἄν σ᾿ αὐτό ἀστοχήσουμε, τί θέλουμε καί ζοῦμε; Καί γιατί ζοῦμε; Καί τότε, τί θά μᾶς ὠφελήσουν, ὅλα τά ἐπιτεύγματα τῶν ἐπιστημῶν καί τῆς σύγχρονης τεχνικῆς; Καί τί καλό μᾶς προσφέρουν, σέ τελική ἀνάλυση, ὅταν δέν ὑπηρετοῦν τήν ἀνάστασή μας καί τήν αἰώνια ζωή;

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν· ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων· ἔκαμε τήν ἀρχή· ἔγινε ἡ ἀρχή. Εἶναι ἡ ἀρχή!

Χριστός ἀνέστη. Ἀρχή ὁ Χριστός. Καί στήν συνέχεια ἐμεῖς. Τότε πού θά ἔλθει. Μέ τήν σειρά, πού Ἐκεῖνος ὅρισε!

Ἡ ἀνάσταση ἐξαρτάται ἀπό τόν Χριστό. Αὐτός εἶναι ἡ ἀνάσταση. Αὐτός μᾶς τήν δίνει. Δική του δωρεά· μέ δικό του πρόσταγμα! γίνεται ἀνάσταση νεκρῶν.

Ἡ αἰώνια ζωή κοντά Του, ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς. Ἀπό τήν πίστη τήν δική μας. Θά πᾶμε κοντά Του, ἄν πιστεύουμε στόν Χριστό καί ἄν φροντίζουμε νά κάνουμε τά ἔργα πού θέλει ὁ Χριστός. Θέλουμε, καί πιστεύουμε! Θέλουμε, καί κάνουμε ἔργα ἅγια καί θεάρεστα! Ἐπειδή ποθοῦμε τήν αἰώνια ζωή!

Καί ὁ πόθος γιά τήν αἰώνια ζωή, γίνεται μυριόστομη κραυγή καί εὐχή: ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Καί στό ἄκουσμά της γεμίζει ὁ κόσμος χαρά. Ὄχι μόνο ἐμεῖς! Καί ὁ οὐρανός, καί ἡ γῆ, καί τά καταχθόνια!

Καί συμφώνως, δηλαδή ὅλοι μαζί, ὅλοι ψυχικά ἑνωμένοι, ὑμνοῦμε τόν Αἴτιο, τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, Υἱό τοῦ Θεοῦ.

Λοιπόν, ἀδελφοί:

Ἄς μάθουμε νά ζοῦμε πιό συνειδητά τήν πίστη· στόν Χριστό· καί στήν ἀνάσταση.

Χριστός Ἀνέστη. Χρόνια πολλά, μέ ζωή γεμάτη μέ τήν χαρά τῆς ἀναστάσεως· καί μέ πλούσια τήν εὐλογία τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ.