fruits

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΦΩΤΩΝ (Μαρκ. 1, 1-8)

+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ὁμιλίας στόν Ἅγιο Νικόλαο Πρέβεζας στίς 3/1/1993)

 

1. Μιά καρφίτσα, πέντε πιάτα καί ἕνα τηγάνι

 

Στό Εὐαγγέλιο ἀκούσαμε ὅτι λίγο πρίν ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐκήρυττε στήν περιοχή τοῦ Ἰορδάνου τήν μετάνοια. Ἔλεγε: «Μετανοεῖτε ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Καί τό Εὐαγγέλιο μᾶς λέγει ὅτι πήγαιναν πολλοί ἄνθρωποι μετανοώντας γιά τίς ἁμαρτίες τους καί τίς ἐξομολογοῦντο. Δηλαδή τίς ἔλεγαν «δημοσία» στόν Ἰωάννη, ἐνώπιον τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πού τύχαιναν γιά νά εἶναι ἐκεῖ, γιά νά λάβουν τήν ἄφεση.

Ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό χρειάζεται πρῶτα ἀπ’ ὅλα ἐπιθυμία νά συμμορφωθοῦμε μέ τό ἅγιο θέλημά Του, τήν πίστη Του. Ἐάν κανείς δέν ἔχει πάρει αὐτή τήν ἀπόφαση νά συμμορφωθεῖ μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά εἶναι εὐάρεστος ἐνώπιόν Του, δέν ἔχει κάνει οὔτε τό παραμικρό βῆμα πρός τό μέρος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀρχή τῆς πορείας πρός τόν Θεό, εἶναι ἡ ἐπιθυμία αὐτή, νά εἴμαστε σύμφωνοι μέ τό θέλημά Του, εὐάρεστοι ἐνώπιόν Του. Καί ἅμα δέν εἴμαστε, νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας γιά νά γίνουμε. Διαφορετικά στό μηδέν εἴμαστε καί στό μηδέν θά μείνουμε.

Τί σημαίνει ὅμως, μετάνοια;

Ἐμεῖς, μερικές φορές, δίνουμε μιά παράξενη σημασία στή λέξη «μετάνοια» ἐνῶ εἶναι ἡ ἔννοιά της εἶναι ἁπλή. Θά διηγηθοῦμε μέ μιά ἱστορία πού συνέβη σέ ἕνα δικαστήριο.

Εἶχαν πάει δυό σύζυγοι στό δικαστήριο, γιατί φυσικά εἶχαν τσακωθεῖ. Καί εἶχαν τσακωθεῖ τόσο σοβαρά, ὥστε θέλανε νά χωρίσουν. Καί εἶπε ὁ καθένας τους κατηγορίες γιά τόν ἄλλο, εἶπαν καί τά σφάλματα τοῦ ἄλλου καί ἔκαναν ἕνα σωρό δηλώσεις. Ρωτάει ὁ δικαστής γιά τελευταία φορά τόν σύζυγο:

-Μά τί συνέβη καί θέλετε νά χωρίσετε; Ποιά εἶναι ἡ αἰτία;

Λέει ἐκεῖνος:

-Μιά καρφίτσα πού κυλάει στό πάτωμα, πέντε πιάτα καί ἕνα τηγάνι.

Τί φταίει; Μιά καρφίτσα, πέντε πιάτα καί ἕνα τηγάνι.

Ἐρώτημα: Μά σοβαρολογεῖτε ἄνθρωποι, ὅτι μιά καρφίτσα, ἕνα καρφιτσάκι δηλαδή, πού κυλάει στό πάτωμα καί προσπαθεῖς νά τό πιάσεις καί δέν τό πιάνεις, πέντε πιάτα καί ἕνα τηγάνι, εἶναι δυνατόν νά κάνουν ἕνα ἀνδρόγυνο νά χωρίσει;

Καί τό παράξενο ἦταν, πού ἡ φασαρία ξεκίνησε ἀπό τό καρφιτσάκι.

Ὁ ἕνας προσπαθοῦσε νά τό πιάσει μέ τά νύχια του καί δέν μποροῦσε. Καί ὁ ἄλλος ἀπό πίσω τόν κορόιδευε καί τόν εἰρωνευόταν, ὅτι εἶναι τάχα ἀχαΐρευτος! Μετά ξεκίνησε ὁ καυγᾶς. Καί ἀπό τόν καυγά προχώρησαν στά πιάτα καί ἄρχισαν νά τά πετᾶνε ὁ ἕνας στό κεφάλι τοῦ ἄλλου, ἐξ αἰτίας τῆς καρφίτσας. Στό τέλος πῆρε μέρος στήν μάχη καί τό τηγάνι.

Ἕνα καρφιτσάκι, πέντε πιάτα καί τό τηγάνι ἦταν ἀρκετά νά διαλύσουν μιά οἰκογένεια. Γιατί; Γιατί ἡ ζωή τῶν συζύγων, ἡ σχέση τους, ἡ ἐπικοινωνία τους, ἦταν θεμελιωμένη πάνω σέ ἕνα πνεῦμα, καί τῶν δύο, ἐγωιστικό. Ὁ καθένας ἔψαχνε νά βρεῖ τήν εὐκαιρία νά δείξει τήν ὑπεροχή του στόν ἄλλον. Νά τόν μειώσει, νά τοῦ φερθεῖ μέ καταφρόνηση, γιατί ἔτσι «χόρταινε».

Τί διαστροφή τῆς καταστάσεως! Τί φοβερό! Ἐνῶ ὁ γάμος εἶναι ἕνα ἐξαίρετο πράγμα, ὅπως λέγουν οἱ ἅγιοι πατέρες, ἕνας θαυμάσιος θεσμός τοῦ Θεοῦ, εἰς βοήθειαν καί διαδοχήν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.

Εἰς βοήθειαν σημαίνει: Μεταξύ τους οἱ δυό ἄνθρωποι νά ἔχουν μιά συνεχή ἀλληλοβοήθεια. Πράγμα πού σημαίνει:

Ἔχουν δουλειά; Ὁ ἕνας νά βοηθεῖ τόν ἄλλον.

Ἔχουν πίκρα καί λύπη; Ὁ ἕνας νά παρηγορεῖ τόν ἄλλον.

Εἶναι κάποιος ἄρρωστος; Ὁ ἕνας νά ἐξυπηρετεῖ τόν ἄλλον.

Ἔχουν χαρά; Ὁ ἕνας νά αὐξάνει τήν χαρά τοῦ ἄλλου, συμμετέχοντας καί φροντίζοντας νά τήν κάνει περισσότερη.

Τί κρίμα νά μήν γίνεται ἔτσι! Ἀλλά, ὁ ἕνας νά κοιτάζει νά ὑποτιμήσει, νά περιφρονήσει, νά ἐμπαίξει τόν ἄλλον, νά ἐκμεταλλευτεῖ τό λάθος του.

Ποιό εἶναι τό μεγαλύτερο λάθος σ’ στήν περίπτωση πού εἴπαμε;

Ἐκείνου, πού ἔκανε τό μικρό, πού δέν μπορεῖ νά ψάξει στό πάτωμα τό καρφιτσάκι, ἤ ἐκείνου πού τόν ἐμπαίζει καί τόν κοροϊδεύει καί ἀρχίζει ἔτσι τό μεγάλο κακό;

 

2.Αὐτό σημαίνει μετάνοια καί διόρθωση

 

Λέει ἕνας σοφός: Βλέπεις μιά κατάσταση ὅτι εἶναι κακή. Τό καταλαβαίνεις. Μή μείνεις μόνο στή διαπίστωση. Πρέπει νά κάνεις ἕνα βῆμα γιά διόρθωση. Τό πρῶτο βῆμα γιά τήν διόρθωση καί τήν ἐπανόρθωση εἶναι τό νά ὁμολογήσεις τό λάθος σου. Ὅσο πιό σαφῶς, ξεκάθαρα, ὁμολογήσεις τό λάθος σου, τόσο πιό πολύ τό κακό πού προηγήθηκε, ἐλαφραίνει.

Ἐάν κάποιος ἀπό τούς δυό συζύγους ἔλεγε: «Λάθος ἦταν τό ὅτι σέ κορόιδεψα, πού δέν εὕρισκες τήν καρφίτσα», δέν διορθωνόταν τό κακό;

Ἐάν μετά στό πρῶτο πιάτο πού πετάχτηκε, ἔσκυβε αὐτός πού τό ἔκανε καί ἔλεγε: «Συγχώρεσέ με. Καί γιά τήν συμπεριφορά μου αὐτή ἔλα καί κοπάνα μου καί ἐσύ ἕνα δεύτερο πιάτο στό κεφάλι», δέν διορθωνόταν τό κακό;

Ἐπί τόπου θά διορθωνόταν.

Ἡ ὁμολογία τοῦ λάθους εἶναι ἡ ἀρχή τῆς διορθώσεως. Γι’ αὐτό ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἀπαιτοῦσε ἀπό τούς ἀνθρώπους νά μετανοοῦν γιά τίς ἁμαρτίες τους, γιά τά λάθη τους καί νά τά ἐξομολογοῦνται. Νά τό λένε ὅτι «ἔκανα λάθος». Αὐτό σημαίνει μετάνοια καί διόρθωση.

Κάποια φορά γινόταν στήν Ἀμερική ἕνα μεγάλο συνέδριο τραπεζιτῶν, ἀνθρώπων πού δέν ξέρανε πόσο παραδάκι εἶχαν. Καί ἐκεῖ πού ἕνας πρόεδρος τῶν τραπεζιτῶν τῆς Ἀμερικῆς ἔβγαζε λόγο, ξαφνικά ἀπό κάτω ἀπό τό ἀκροατήριο ἀκούγεται μιά φωνή «εἶσαι βλάκας»

Ἔτριψε τά αὐτιά του νά βεβαιωθεῖ. Ἄκουσε σωστά; «Ἐγώ βλάκας;» σκέφτηκε. Ἄνθρωπος πού δέν ἤξερε πόσα χρήματα εἶχε μαζέψει στήν ζωή του; Καί μέ τήν νοοτροπία τῶν Ἀμερικάνων πού μετρᾶνε τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου μέ τό δολάριο; «Ἐγώ βλάκας;» Ὡστόσο δέν ἔδωσε ἀπάντηση καί συνέχισε τήν ὁμιλία του.

Περνᾶνε λίγα λεπτά καί ἀκούγεται γιά μιά ἀκόμη φορά, ἐνῶ μιλοῦσε, «εἶσαι βλάκας!»

Τότε σκέφτηκε: «ἅμα τό ἐπαναλάβει θά τοῦ δώσω τήν πρέπουσα ἀπάντηση». Καί ἐνῶ ἔφτανε στό τέλος τῆς ὁμιλίας του, ἀκούγεται γιά μιά τρίτη φορά:

-Εἶσαι βλάκας μέ αὐτά πού λές»!

Ἀπαντάει λοιπόν καί αὐτός:

-Ἄν ἐγώ εἶμαι βλάκας, ἐσύ εἶσαι μεθυσμένος».

Τοῦ φωνάζει ἀπό κάτω ἐκεῖνος πού τοῦ μιλοῦσε:

-Ἐγώ εἶμαι μεθυσμένος, ἀλλά αὔριο θά ἔχω ξεμεθύσει. Ἐσύ ὅμως δέν θά πάψεις καί αὔριο νά εἶσαι βλάκας».

Τί θέλει νά πεῖ αὐτή ἡ ἱστορία; Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος μεθύσει ἀπό κάποιο κακό, τό ὁποιοδήποτε κακό, εἴτε ἐγωισμό, εἴτε πάθος, εἴτε κακία, εἴτε πλεονεξία, εἴτε, εἴτε, εἴτε, ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, πρέπει νά φροντίσει νά ξεμεθύσει. Καί ὅταν ξεμεθύσει, μέ τά μάτια πλέον ἐλεύθερα ἀπό τήν μέθη, ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ πάθους τοῦ κακοῦ, θά δεῖ τήν κατάστασή του καί θά πάρει τήν ἀπόφαση νά διορθωθεῖ. Νά μήν ξανακάνει τέτοια πράγματα. Καί κάνοντας τό πρῶτο βῆμα τῆς διόρθωσης, νά ἐξομολογηθεῖ τήν ἁμαρτία του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁρίζει ὁ Θεός, νά ἐξομολογηθεῖ.

Ἐάν ἕνας ἄνθρωπος κάνει λάθη καί δέν τά διορθώνει, δέν ξεμεθάει ἀπό τό λάθος του, τότε μοιάζει μέ τόν ἀνόητο Τραπεζίτη. Γιά τόν ὁποῖο εἶχε δίκιο αὐτός πού ἐφώναζε ἀπό κάτω καί ἔλεγε: «Ἐγώ εἶμαι μεθυσμένος θά ξεμεθύσω, ἐσύ εἶσαι βλάκας καί θά μείνεις ἔτσι»! Καί τοῦ ἀξίζει νά τό ἀκούει αὐτό τό «κοσμητικό ἐπίθετο», πού εἴπαμε καί δεύτερη καί τρίτη καί πολλοστή φορά. Καί ὅσο καί ἄν εἶναι πλούσιος, μεγάλος, καί θεωρεῖ τόν ἑαυτό του σοφό, ἔξυπνο, καταφερτζῆ, ὅπως τόν θεωροῦσε τόν ἑαυτό του καί ὁ πρόεδρος τῶν τραπεζιτῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἄνθρωπος κατά τήν ἐπίγεια, τήν βιοτική πλευρά τῆς ζωῆς του ἀπόλυτα ἐπιτυχημένος, θά εἶναι ἕνας μεγάλος βλάκας.

Ἀξία μεγάλη ἔχει στήν ζωή μας νά εἴμαστε ἀνοιχτομάτηδες.

Πρῶτα γιά τόν ἑαυτό μας, μετά γιά τά πράγματα γύρω μας, μετά γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μετά γιά ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόβλημα. Ἀλλά, πρῶτα πρέπει νά εἴμαστε ἀνοιχτομάτηδες γιά τόν ἑαυτό μας. Καί πρῶτα ἀπό τόν ἑαυτό μας, γιά τήν ψυχή μας καί γιά τήν ἐπικοινωνία μας μέ τόν Θεό.

Ἅς διδαχτοῦμε, λοιπόν, ἀπό αὐτό τό τόσο ἁπλό κείμενο τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, ταυτόχρονα ὅμως τόσο βαθύ, τήν ἀνάγκη νά διορθώνουμε κάθε ἡμέρα τόν ἑαυτό μας, μετανοοῦντες καί ἐξομολογούμενοι τά ἁμαρτήματά μας. Ἀμήν.-