ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ (Μάρκ. 10, 32-45)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ὁμιλίας στή Βρυσούλα, στίς 13/4/2003)
ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ
1. Ἐδῶ δέν περνᾶ τό μέσον
Ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο, ὅτι ἡ μητέρα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Ἰακώβου καί Ἰωάννου γονάτισε μπροστά στόν Χριστό καί Τόν παρακάλεσε: «Ὅταν θαρθεῖς στήν Βασιλεία Σου, τά δυό παιδιά μου νά τά προσέξεις ἰδιαίτερα. Εἶναι καλά παιδιά καί τό ἀξίζουν. Τόν ἕνα νά τόν βάλλεις στά δεξιά Σου καί τόν ἄλλον στά ἀριστερά Σου»
Εἶχε δίκιο ἡ μητέρα ὅτι τά παιδιά ἦταν καλά. Γιατί καί ἀγωνιζόντουσταν καί Ἀπόστολοι εἶχαν γίνει.
Ὁ Χριστός ὅμως, δέν τῆς εἶπε «ναί», οὔτε κολακεύτηκε ἀπό τά λόγια της, ἀλλά τί τῆς ἀπάντησε;
«Ποιός θά καθίσει στά δεξιά Μου καί ποιός στά ἀριστερά Μου δέν εἶναι ὑπόθεση δική μου. Θά τό πάρουν ἐκεῖνοι πού τό ἀξίζουν»
Καί ποιοί τό ἀξίζουν; Ἡ ἀπάντηση, μέσα ἀπό τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος εἶναι: «ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τά καλά του ἔργα». Ὅποιος ἔχει τά πιό καλά ἔργα, ὅποιος ἀγωνίζεται περισσότερο, ἐκεῖνος θά καθίσει στά δεξιά καί στά ἀριστερά τοῦ Χριστοῦ. Συνεπῶς, δέν εἶναι τό ζήτημα, βάλε τήν μαμά σου νά παρακαλέσει τόν ὑπουργό, γιά νά πᾶς στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ θά ἀγωνιστεῖς νά πᾶς.
Ὅπως ἀκριβῶς κάνεις γιά τήν ἐπίγεια ζωή. Πόσο παλεύεις γιά νά τήν κάνεις λίγο καλλίτερη, μέ πιό πολύ καλοπέραση, ἄνεση, τιμή!
Θέλοντας νά μᾶς τό πεῖ ἀκόμα καλλίτερα αὐτό ὁ Κύριος, Σωτήρας μας καί Εὐεργέτης μας, Ἰησοῦς Χριστός, τί εἶπε κάποια φορά πού πῆγαν καί τόν ζητοῦσαν ἡ μητέρα Του, ἡ Ἁγία Θεοτόκος, καί τά ἀδέλφια Του, παιδιά τοῦ δικαίου Ἰωσήφ ἀπό τήν πρώτη του σύζυγο, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος καί ὁ Ἅγιος Συμεών; Πού ἦταν ὅλοι ἐνάρετοι ἄνθρωποι, χρυσοί ἄνθρωποι, τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι; Ποιός ἔχει ἀντίρρηση γιά τήν Παναγία, ὅτι ἦταν ἡ καλλίτερη στόν κόσμο;
Ἐνῶ λοιπόν Ἐκεῖνος ἐκήρυττε, Τοῦ λένε:
-Ἡ μητέρα Σου καί τά ἀδέλφια Σου εἶναι ἀπέξω, καί θέλουν νά Σέ δοῦν.
Ἀπάντησε ὁ Χριστός:
-Ἡ Μητέρα Μου καί ἀδέλφια Μου; Ποιός εἶναι μητέρα Μου; Ποιός εἶναι ἀδελφός Μου; Μητέρα Μου καί ἀδέλφια Μου εἶναι αὐτοί, πού τηροῦν τό θέλημα τοῦ Πατέρα μας τοῦ Ἐπουράνιου. Αὐτοί θά εἶναι μαζί Μου στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Τί ἤθελε νά πεῖ; Ἡ μητέρα Μου, ἅμα πάψει νά τηρεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔπαψε νά εἶναι μητέρα Μου. Καί ὁ ἀδελφός μου, ὁ Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, πού πέρασε ὅλη του τήν ζωή γονατιστός καί προσευχόμενος καί νηστεύοντας, αὐτός πού δέν ἔφαγε ποτέ του κρέας, οὔτε ψάρι, οὔτε τίποτε ἀπό ἔμψυχο, αὐτός ὁ ἅγιος ἄνθρωπος, λέει ὁ Χριστός, ἄν πάψει νά τηρεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι πιά ἀδελφός Μου.
2. Γιατί ἤρθαμε στόν κόσμο;
Γιατί ἤρθαμε στόν κόσμο; Νομίζουμε ὅτι ἤρθαμε, ἐπειδή ἔτσι τό ἤθελε ὁ πατέρας μας καί ἡ μητέρα μας. Ἀλλά δέν ἤρθαμε στόν κόσμο ἐπειδή τό ἤθελαν μόνο ἐκεῖνοι, ἀλλά ἐπειδή ἦταν θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι, νά ἀγωνιστοῦμε, γιά νά πᾶμε στήν Βασιλεία Του.
Ἐδῶ εἶναι πού τά σκουραίνουμε. Γιατί σκεπτόμαστε: Ἔχει πού ἔχει ἡ ζωή στενοχώριες καί πίκρες, νά τῆς βάζουμε κι ἄλλες; Καί ἐκεῖνες τίς λίγες χαρές πού μᾶς δίδονται, νά τίς λιγοστεύουμε, ἀγωνιζόμενοι γιά τά μέλλοντα, πού δέν τά εἴδαμε; Πού τά ἐλπίζουμε μόνο; Ἐπειδή μᾶς μίλησαν γι' αὐτά ὁ Χριστός καί οἱ Ἅγιοι;
Ἄς πάρουμε μιά εἰκόνα. Τό παιδί, ὅταν εἶναι στήν κοιλιά τῆς μάνας του, εἶναι ἄνθρωπος ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεώς του. Τό ἀκοῦμε καί τό καταλαβαίνουμε. Ἰδιαίτερα σήμερα μέ τήν πρόοδο τῆς ἰατρικῆς. Ἀλλά αὐτό δέν καταλαβαίνει τίποτε. Τό μόνο πού καταλαβαίνει εἶναι, ὅτι ζεῖ σέ ἕνα μέρος πού ἔχει προστασία, τροφή, ἄνεση. Ὅμως ἔρχεται ἡ ὥρα καί βγαίνει στόν κόσμο. Καί ἐπειδή χάνει τήν γαλήνη του τήν ὥρα πού βγαίνει στόν κόσμο, κλαίει. Γιατί δέν ξέρει ὅτι βγῆκε σέ ἕνα κόσμο χίλιες φορές πιό ὄμορφο, πιό πλατύ, πιό μεγάλο ἀπό ἐκεῖνον πού ἤξερε!
Τό ἴδιο αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος ὅταν πρόκειται νά φύγει ἀπό τόν κόσμο. Τοῦ κακοφαίνεται. Σκέφτεται τόν θάνατο καί τόν πιάνει ταραχή. Γιατί; Διότι δέν θέλουμε νά τό βάλουμε μέσα μας, ὅτι ἡ ζωή στήν ὁποία μᾶς φέρνει ὁ Θεός μετά τόν θάνατο, εἶναι τόσο πιό ὄμορφη καί τόσο πιό εὐτυχισμένη, ὅσο ἡ ζωή πάνω στόν ὄμορφο κόσμο, ἀπό ἐκείνη πού ζεῖ τό ἔμβρυο μέσα στήν κοιλιά τῆς μητέρας του.
3. Ἄς κάνουμε καί ἐμεῖς κάτι
Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: Ἀξιώθηκα καί ἀνέβηκα στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἔφτασα μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Δηλαδή στόν ὀμορφότερο τόπο τοῦ Παραδείσου. Καί εἶδα πράγματα τά ὁποῖα μάτι ἀνθρώπου δέν τά εἶδε ποτέ, αὐτί ἀνθρώπου δέν τά ἄκουσε ποτέ, καί καρδιά ἀνθρώπου δέν μπόρεσε νά τά ἐπιθυμήσει ποτέ. Τόσο ὄμορφα καί τόσο μεγάλα!
Καί ἐπειδή ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, εἶναι τόσο μεγάλο πράγμα, εἶπε ὁ Σωτήρας μας: «Τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο ἐάν κερδίσει τόν κόσμο ὅλο καί ζημιωθεῖ τήν ψυχή του;» Τί θά καζαντίσει ὁ ἄνθρωπος, ἄν ἔχει τά πάντα σ’ αὐτή τήν ζωή; Ἄν μπορεῖ νά τρώει καλά, νά πίνει, νά κάθεται, νά ἔχει καταθέσεις καί ἀξιώματα μεγάλα; Τί θά κερδίσει ἄν χάσει τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Πενήντα χρόνια θά χαρεῖ τά ἀγαθά του; Ἑξήντα; Ἐνενήντα; Καί μετά; Μετά θά τά ἀφήσει μιά γιά πάντα.
Πεῖτε πάλι, πώς ἡ ζωή κάποιου ἀνθρώπου στή γῆ ἦταν ὅλο πίκρα. Τί σημασία ἔχουν λίγα χρόνια πονεμένα μπροστά στήν αἰωνιότητα;
Λέει ἕνας Ἅγιος: «Ἄς φανταστοῦμε, ὅτι ἡ παρούσα ζωή εἶναι μιά θάλασσα, σάν τόν Εἰρηνικό ὠκεανό. Καί ὅλη εἶναι φαρμάκι πικρό. Ἄν ἀπό τόν οὐρανό, στάξει μιά σταγόνα ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, αὐτός ὁ ὠκεανός, τό φαρμάκι, γίνεται γλυκύτερο ἀπό τό μέλι.
Ἀλλά τί εἶναι αὐτή ἡ σταγόνα τοῦ ἐλέους ἀπό τόν οὐρανό;
Εἶναι μιά σταγόνα ἀπό τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἦρθε ὁ Χριστός στόν κόσμο καί σταυρώθηκε; Γιά νά κάνει τό πικρό φαρμάκι τῆς ἁμαρτίας μας, γλυκύ σάν μέλι. Νά σβήσει τήν πίκρα, ἀπό τήν ζωή μας. Νά σβήσει τήν πίκρα, ἀπό τήν ἀπειλή τῆς αἰώνιας κόλασης. Καί νά γλυκάνει τήν ζωή μας, ὄχι γιά μιά στιγμή, ὅπως εἶναι ἡ ὅποια ἡδονή σ’ αὐτό τόν κόσμο, ἀλλά γιά πάντα! Καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, μιά σταγόνα μόνο παίρνομε ὅσοι κοινωνοῦμε, εἶναι ἄξια αὐτή ἡ σταγόνα νά μεταβάλει ὁλόκληρο τόν Εἰρηνικό ὠκεανό τῆς πίκρας, στήν μεγαλύτερη γλύκα καί χαρά!
Ὅμως, πρέπει καί ἐμεῖς αὐτά νά τά βάζουμε μέσα στήν καρδιά μας καί νά ἀγωνιζόμαστε. Γιατί ὁ Θεός, ὁ Βασιλέας τῆς Δόξης, ἦρθε στόν κόσμο; Νά πάθει, νά βασανιστεῖ, νά ταλαιπωρηθεῖ, νά σταυρωθεῖ, νά πεθάνει καί νά μπεῖ στόν τάφο, μέ ὅλα ἐκεῖνα τά πάθη καί τίς ἀτιμίες, πού τοῦ ἔκαναν; Γιατί; Γιατί μᾶς ἔφτιαξε καί δέν μᾶς ἔχει γιά τόν σκουπιδοτενεκέ, μᾶς ἀγαπάει! Καί ἦρθε νά ὑποφέρει γιά μᾶς! Γιά νά σωθοῦμε! Καί νά μᾶς δώσει τόν τρόπο καί τήν δύναμη, μέ θυσία δική Του, νά σωθοῦμε, μέ τό Αἷμα Του, μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα, μέ ὅλα ὅσα παίρνουμε στήν Ἐκκλησία.
Μᾶς λέει ὁ Χριστός:
-Ἐγώ
ἔκαμα τόσα, γιά τήν σωτηρία σας. Καταλάβετε, ὅτι χρειάζεται καί ἐσεῖς νά κάνετε, ὅ,τι περισσότερο μπορεῖτε.
Γι' αὐτό εἶπε στούς δυό Ἀποστόλους του:
-Θέλετε νά καθίσετε στά δεξιά Μου καί στά ἀριστερά Μου;
-Θέλουμε, λένε ἐκεῖνοι, θέλουμε.
-Μπορεῖτε νά πιεῖτε καί ἐσεῖς τό ποτήρι πού πίνω Ἐγώ; Καί νά βαφτιστεῖτε τό βάπτισμα πού βαπτίζομαι;
Τί ἐννοοῦσε ποτήρι καί βάπτισμα; Τά Πάθη Του καί τόν καί θάνατό Του.
-Μποροῦμε καί θά τό κάνουμε. Γιά Σένα θά ζήσουμε καί γιά Σένα θά πεθάνομε!
Καί ἔτσι ἔγινε, ἀδελφοί μου.
-Καλότυχοι εἶστε, τούς ἀπαντάει ὁ Χριστός, πού θέλετε νά ζήσετε γιά Μένα, καί νά πιεῖτε τό ποτήρι πού πίνω Ἐγώ. Καί αὐτά θά γίνουν, ἀλλά νά τό ξέρετε τό «ἐκ δεξιῶν μου καί ἐξ ἀριστερῶν μου» δέν θά τό βρεῖτε. Γιατί εἶναι μερικοί πού ἔκαναν περισσότερα ἀπό σᾶς.
4. Ποιά εἶναι τά περισσότερα;
Ποιός ἔκανε περισσότερα; Ἡ Παναγία! Βλέπετε τίς εἰκόνες τοῦ τέμπλου; Ὁ Χριστός στήν μέση, ἐκ δεξιῶν ἡ Παναγία καί ἐξ ἀριστερῶν ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Γιατί ἔκαναν περισσότερα καί ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν εὐαγγελιστή καί ἀπό τόν Ἅγιο Ἰάκωβο καί ἀπό ὅλους τους Ἁγίους.
Ποιά ἦταν αὐτά πού τούς ἀνέβασαν τόσο ψηλά, ὥστε νά εἶναι, στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δεξιά καί ἀριστερά ἀπό τόν Χριστό;
Πολύ ἁπλά πράγματα: Ταπείνωση, καλωσύνη καί νηστεία. Ταπείνωση καί καλωσύνη εἶχαν. Νηστεία ἔκαναν. Γιατί ἔχουν αὐτά τά πράγματα, πολύ μεγάλη ἀξία;
Νά τό ἐξηγήσουμε.
Θά πεῖ ὁ Χριστός τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως:
«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου… Πείνασα καί μοῦ δώσατε νά φάω, δίψασα καί μέ ποτίσατε, ἤμουν ξένος καί μοῦ μιλήσατε, ἤμουν ἄρρωστος καί ἤρθατε νά μέ δεῖτε καί μοῦ εἴπατε δυό λόγια παρηγοριᾶς».
Τί σημαίνει αὐτό; Ὁ πόθος τοῦ Θεοῦ γιά κάθε ἄνθρωπο, εἶναι νά τόν βλέπει νά ἔχει καλωσύνη! Πού σημαίνει τί; Πλατύνατε τήν καρδιά σας. Κάνετέ την νά ἔχει καλωσύνη παντοῦ καί πάντοτε. Αὐτό εἶναι τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί νά θυμᾶστε, ὅτι Κύριος τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς μας, εἶναι ὁ Χριστός. Νά ἔχετε πρός τόν Θεό εὐλάβεια. Νά ἔχετε ταπείνωση, μίμηση τοῦ Χριστοῦ, μίμηση τῆς Παναγίας, μίμηση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Νά κάνετε προσευχή καί νηστεία.
Τί ἄλλο ἔκανε ἡ Παναγία στήν ζωή της; Τί ἄλλο ἔκανε ὁ Πρόδρομος; Αὐτά τά τόσο ἁπλά πράγματα. Καί τά ἔκαναν ὅλα γιά τόν Χριστό, ὅλα γιά τήν βασιλεία Του τήν αἰώνια καί ἀτελεύτητη.
Αὐτά τά εἴπαμε μέ ἀφορμή τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἔχοντας τήν σκέψη, ὅτι τό μεγαλύτερο καλό πού μποροῦμε νά κάνουμε στήν ζωή μας, εἶναι νά ἀγωνιστοῦμε σωστά γιά τήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι μάταια, μικρά, καί ψεύτικα.
Ὁ Θεός νά μᾶς φωτίζει νά τό καταλαβαίνουμε. Ἀμήν.-