ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (Ματθ. 4, 12-17)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ὁμιλίας στούς Κωστακιούς, στίς 14/1/2007)
1. Εἴμαστε ψυχικά κοντά Του;
Πανηγυρίσαμε καί γιορτάσαμε τή μεγάλη ἑορτή τῶν Θεοφανείων. Ὁ Χριστός ἦρθε κοντά μας, ἔγινε ἄνθρωπος, περπάτησε στόν κόσμο καί πῆγε στόν Ἰορδάνη, ὅπου βαπτίσθηκε γιά μᾶς. Γιά τήν σωτηρία μας.
Τόν εἶδε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, Τόν γνώρισε, Τόν κατάλαβε, Τόν τίμησε, Τόν προσκύνησε, Τόν δόξασε καί εἶπε στούς ἀνθρώπους: Αὐτός εἶναι «ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου». Αὐτός εἶναι τό Φῶς τοῦ κόσμου. Αὐτός εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. «Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Εἶναι κοντά μας ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἁπλῶστε τό χέρι σας, νά Τόν πιάσετε. Ἀνοῖξτε τα μάτια σας νά Τόν δεῖτε. Ἀνοῖξτε τά αὐτιά σας νά Τόν ἀκούσετε.
Ὁ Θεός, ἦρθε στόν κόσμο νά βασιλεύσει. Ποῦ νά βασιλεύσει; Μέσα μας! Στό μυαλό μας καί στήν καρδιά μας. Γιατί, ἄν δέν βασιλεύσει μέσα μας, στό μυαλό μας καί στήν καρδιά μας, τότε δέν βασιλεύει οὔτε «ἀπ’ ἔξω» μας, καί δέν γίνονται τά ἔργα μας καθαρά, ἔργα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι κοντά μας ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ψυχικά κοντά μας, πρέπει νά εἶναι! Καί ἐμεῖς πρέπει νά ψάχνουμε νά δοῦμε: Εἴμαστε κοντά στόν Χριστό ψυχικά ἤ εἴμαστε μακριά Του; Ψυχικά κοντά Του, τό ἐπαναλαμβάνουμε πάλι. Γιατί ἐνδέχεται ἕνας ἄνθρωπος νά εἶναι μέσα στήν ἐκκλησία, καί νά μήν εἶναι ψυχικά κοντά στόν Χριστό. Ἐνδέχεται μερικές φορές νά κοινωνεῖ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, καί νά μήν εἶναι κοντά στόν Χριστό.
Πῶς συμβαίνει αὐτό; Ἄς τό ἐξετάσουμε, γιατί εἶναι κάτι πού μᾶς ἐνδιαφέρει πολύ. Ἔχει νά κάνει μέ τή σωτηρία μας.
Ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο τά λόγια: «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει, εἶδε φῶς μέγα» Ἕνας λαός «πού βρισκόταν στο σκοτάδι, εἶδε φῶς μέγα». Περπατάει ὁ Χριστός, τό μέγα Φῶς, ἀνάμεσά τους. Τό βλέπω ἐγώ, τό βλέπεις καί ἐσύ, ἀφοῦ περπατάει σάν ἄνθρωπος. Πῶς ὅμως τό βλέπεις; Καταλαβαίνεις τί εἶναι; Τό ἀγαπᾶς; Τό βάζεις μέσα σου; Τό κάνεις νά ἀλλάξει τήν ζωή σου;
Παίρνουμε ἕνα παράδειγμα:
Θυμᾶστε τί εἶπαν οἱ Γαδαρηνοί στό Χριστό, ὅταν θεράπευσε ἕνα δαιμονισμένο συμπατριώτη τους, πού εἶχε καταντήσει τρομακτικά ἐπικίνδυνος ἄνθρωπος; «Φύγε ἀπό κοντά μας, πήγαινε κάπου ἀλλοῦ. Μᾶς εἶσαι ζημία, ἀφοῦ ἔκανες νά πνιγοῦν τά γουρούνια μας».
Σέ ποιόν εἶπαν «φύγε»; Στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Σέ Ἐκεῖνον πού ἦρθε νά φέρει τήν αἰώνια ζωή καί τήν αἰώνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς καί νά μᾶς σώσει.
Βέβαια μερικοί ἄνθρωποι κατάλαβαν τήν εὐεργεσία τοῦ Χριστοῦ.
Τόν ἀγάπησαν καί Τόν δόξασαν. Καί ὁ πρώην δαιμονισμένος Τόν παρακαλοῦσε: «Κράτα με κοντά Σου» Ἀλλά ἦταν καί ἄλλοι πού τοῦ ἔλεγαν: «Φύγε»
2. Ἡ ἀληθινή ἐξυπνάδα
Ἀλλά, ἄς ἀφήσουμε ἐκείνους. Ἐμεῖς τί κάνουμε;
Εἶπε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί τό ἔλεγε καί ὁ Χριστός ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ἄρχισε νά κηρύττει: «Μετανοεῖτε, ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν»
Τί σημαίνει αὐτό τό «Μετανοεῖτε»; Ἀλλάξτε μυαλά, ἀλλάξτε νοοτροπία, ἀλλάξτε νοῦ. Δηλαδή, ἀλλάξτε τήν τοποθέτηση πού ἔχετε γιά τήν ζωή, γιά τόν Θεό, γιά τόν ἑαυτό σας. Ἀλλάξτε νοοτροπία γιά τόν τρόπο πού βλέπετε τήν ζωή.
Γιατί μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τήν ζωή; Γιά νά χορτάσουμε μόνο τίς ἀνάγκες τοῦ σώματος;
-Τί νά χορτάσεις, εὐλογημένε μου; Φαΐ;
-Τί νά χορτάσεις; Ἁμαρτία καί σαρκικές ἡδονές;
-Τί νά χορτάσεις; Αὐτοκίνητο καί σπίτι;
Τί λέει τό Εὐαγγέλιο; Ἦταν ἕνας πλούσιος, πού δέν ἤξερε ποῦ νά βάλει τά ἀγαθά του. Καί ὅταν ἐπιτέλους τά ἐξασφάλισε, εἶπε: «Ψυχή, ἔχεις πολλά ἀγαθά. Νά τρῶς, νά πίνεις καί νά γλεντᾶς καλά, σέ ὅλη σου τή ζωή. Ἐξασφαλίστηκες». Ἀλλά ἀφοῦ εἶπε στόν ἑαυτό του τό «ἐξασφαλίστηκες», πέθανε τό ἴδιο βράδυ. Καί τοῦ εἶπε ὁ Θεός: Τώρα ἄφρον, ἀνόητε, «ταῦτα τίνι ἔσται;» Αὐτά ποῦ πᾶνε; Γιατί ἔχασες τήν ψυχή σου; Τί θά φᾶς ἀπό αὐτά; Μέ τί θά χορτάσεις;
Ἄς ποῦμε ὅτι ἕνας ἄνθρωπος ἔζησε ἑκατό χρόνια καί ἔτρωγε καί ἔπινε καλά. Καί δέν στερήθηκε ποτέ τίποτα. Τί νά τό κάνεις, ὅταν καταντήσει σάν ἐκεῖνο τόν πλούσιο. Πού ὅταν πέθανε, πῆγε γιά πάντα στήν κόλαση καί καιγόταν τόσο, ὥστε νά νοσταλγεῖ μιά σταγόνα νερό;
Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἡ μεγαλύτερη σοφία καί ἐξυπνάδα γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι, νά μήν κάνει ἐδῶ τόν ἔξυπνο, σέ μερικούς ἀνθρώπους πού τούς βρίσκει μέ λίγο μυαλό, ἀλλά νά εἶναι ἔξυπνος «κατά Θεόν». Νά ἀνοίξει τά μάτια του γιά τήν αἰώνια σωτηρία του. Νά γνωρίσει τήν πίστη, τόν Ἀληθινό Θεό, τήν σημασία καί τήν ἀξία τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, ὁ Θεός τῆς Δόξης, καί ταπεινώθηκε γιά μᾶς. Τονίζουμε τό «ταπεινώθηκε». Γιατί ἐμεῖς, χειρότερο ἀπό τό νά μείνουμε νηστικοί, χειρότερο ἀπό τό νά χάσουμε κάτι, θεωροῦμε - καί δικαίως - σάν μεγαλύτερο κακό, τό νά μᾶς καταφρονοῦν, νά μή μᾶς ἀγαποῦν, νά μή μᾶς πονοῦν. Καί ὁ Χριστός τά ὑπέμεινε ὅλα αὐτά γιά τήν σωτηρία μας.
3. Βάπτισμα «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ»
Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι, ὅταν ἀρχίζει ἕνας ἄνθρωπος νά πέφτει πνευματικά, βουλιάζει. Ποῦ βουλιάζει; Στήν ἁμαρτία. Τό λέμε καί τό πιστεύουμε: «Αὐτός βούλιαξε στό κακό, στήν ἁμαρτία καί στήν διαφθορά»
Τί σημαίνει αὐτό;
Στόμα; Βρώμικο! Μάτια; Πονηρά! Χέρια; Βρώμικα! Ὁλόκληρο τό σῶμα βρώμικο. Ἡ ψυχή καί ἡ καρδιά βρώμικα. Ἔ, αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει βουλιάξει στό κακό; Δέν συναντᾶμε συνέχεια ἀνθρώπους βουλιαγμένους στήν ἁμαρτία;
Τί θά μπορούσαμε νά ποῦμε, γιά μιά τέτοια κοινωνία; Δέν εἶναι ζούγκλα; Ἀφοῦ δέν μπορεῖς νά ἐμπιστευθεῖς οὔτε τούς φίλους σου. Παίρνεις ἕνα ἄνθρωπο, πού τόν θεωρεῖς φίλο σου καί ἀγαπητό σου, τόν μπάζεις στό σπίτι σου, καί ἐκεῖνος ἔρχεται μιά νύχτα νά σέ κλέψει. Τόν ἐμπιστεύεσαι, καί ἐκεῖνος κυνηγάει τήν γυναίκα σου καί τό παιδί σου.
Γιατί εἶναι ζούγκλα ἡ ζωή;
Διότι ἔγινε βοῦρκος ἡ ψυχή καί ἡ καρδιά. Καί ἔγινε βοῦρκος, γιατί δέν ἀναζήτησε τό φῶς τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἔψαξε νά μάθει τί εἶναι θέλημα Θεοῦ.
Γι’ αὐτό, ἀδελφοί, καταλαβαίνουμε πόσο σοφά ἦταν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Προδρόμου Του, πού ὅταν πρωτοάνοιξαν τό στόμα Τους νά διδάξουν μᾶς εἶπαν: «Μετανοεῖτε, ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ», πού ὅπως εἴπαμε, σημαίνουν: Ἀλλάξτε μυαλά. Διορθῶστε τά μυαλά σας. Ἀνοῖξτε τά μάτια σας.
Καί ἀφοῦ τά ἀνοίξετε στό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί μετανοήσετε, τότε θά σᾶς βαπτίσω «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ»
Τί εἶναι τό Βάπτισμα; Παίρνουμε τό παιδί καί τό βουτᾶμε μέσα στό νερό, ὁλόκληρο. Νά μήν μείνει οὔτε ἀκρούλα ἀπό τόν βαπτιζόμενο, πού νά μήν πάει τό νερό τοῦ Βαπτίσματος νά τήν πλύνει. Γιατί τό λέμε αὐτό;
Παράδειγμα: Ἕνας ἄνθρωπος βούλιαξε σέ ἕνα βοῦρκο. Βγαίνει ἔξω, καί τί ψάχνει νά βρεῖ; Νερό. Πολύ νερό. Νά πλυθεῖ, πρώτη, δεύτερη, τρίτη φορά, νά φύγουν ἀπό πάνω του οἱ βρῶμες. Καί ὅσο πιό καλά πλένεται καί δέν ἀκούει ἄσχημη μυρωδιά, τόσο πιό πολύ λέει: «Δόξα σοι ὁ Θεός! Πλύθηκα»
Κατά τόν ἴδιο τρόπο, μᾶς λέει ὁ Χριστός, πρέπει νά βουτηχτοῦμε, αὐτό σημαίνει νά «βαπτιστοῦμε», μέσα στό Ἅγιο Πνεῦμα. Γιά νά καθαριστοῦν ὅλες οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Νά γίνουν εὐωδιασμένες ἐνώπιον του Θεοῦ. Νά γίνουν φωτεινές. Νά τίς καταλαβαίνουμε. Νά βλέπουμε ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν οἱ τάσεις καί οἱ ἐπιθυμίες μας, καί ποῦ θέλει ὁ Θεός νά μᾶς πηγαίνει, μέ τόν λόγο Του, μέ τά διδάγματά Του, μέ τήν σοφία Του, μέ τήν ἀγάπη Του καί μέ τήν καλωσύνη Του.
Σημασία λοιπόν ἔχει, τό νερό τοῦ βαπτίσματος νά πλύνει τήν ψυχή μας καί τήν καρδιά μας. Ἀλλιῶς δείχνουμε ὅτι δέν ἀφήσαμε τήν καρδιά μας νά ἐπηρεαστεῖ ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά ἁγιαστεῖ.
Πῶς ὅμως θά γίνει αὐτό τό Βάπτισμα «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ;»
Κατ’ ἀρχήν, τό Βάπτισμα πού βαπτιζόμαστε ὅταν εἴμαστε μικρά παιδιά, εἶναι Βάπτισμα «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». Δέν βαπτιζόμαστε σέ ἁπλό νερό. Ἕνα ξέπλυμα μέ σκέτο νεράκι, δέν λέει τίποτα. Βαπτιζόμαστε στό Ἅγιο Πνεῦμα καί παίρνουμε τόση χάρη, πού δέν μπορεῖ νά μετρηθεῖ μέ τίποτα.
Μετά εἶναι πού τά χαλᾶμε. Πῶς τά χαλᾶμε;
Ἁπλή ἡ ἀπάντηση: Δέν πολυνοιαζόμαστε γιά τά πνευματικά. Καί ἀρχίζουμε νά λέμε:
-Ἄστο τοῦτο, πού λέει τό Εὐαγγέλιο· σάν βαρύ φαίνεται. Ἄστο τό ἄλλο. Κουραστικό φαίνεται. Ἄς κάνουμε καί καμιά ἁμαρτία, γιατί ἀλλιῶς πῶς θά ὀμορφύνει ἡ ζωή;
-Εἶναι ἀνάγκη νά νηστεύω Τετάρτη καί Παρασκευή;
-Εἶναι ἀνάγκη νά τρέχω τήν Κυριακή στήν Ἐκκλησία; Ποτέ θά ξεκουραστῶ;
Ἀπό αὐτά ἀρχίζει καί μπαίνει μέσα στήν ψυχή τό κακό. Καί ὅταν μπεῖ μέσα, ἀρχίζουμε καί γλιστρᾶμε καί βουλιάζουμε καί κολλᾶμε στόν βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας.
Ἄς ἀκούσουμε τό μήνυμα πού μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μέ τά Ἅγια Θεοφάνεια, πού ἦρθε καί φανερώθηκε στόν κόσμο, σέ μᾶς. Ἄς ἀκούσουμε τά λόγια τοῦ Ἐπουράνιου Πατέρα Του, πού μᾶς ἐβεβαίωσε ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός Του ὁ Μονογενής, καί ὅτι πρέπει νά Τον ὑπακούωμε.
Ἄς ἀκούσουμε καί τά λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου: «ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ἦλθε ὁ Χριστός! Ἀνοῖξτε τα μάτια σας νά Τόν δεῖτε! Ἀνοῖξτε τα αὐτιά νά Τόν ἀκούσετε! Ἀνοῖξτε τήν καρδιά νά Τόν δεχτεῖτε! Ἀνοῖξτε τά χέρια σας νά Τόν ἀγκαλιάσετε! Τρέξτε νά τόν φτάσετε! Μείνετε κοντά Του!
Ἀνοῖξτε τόν πνευματικό σας ἑαυτό, ὅσο περισσότερο μπορεῖτε.
Ὁ καθένας, τά λόγια αὐτά καί τή σχέση του μέ τόν Χριστό, νά τά φέρνει κάθε τόσο στόν νοῦ του. Καί νά παίρνει κάθε μέρα ὅλο καί πιό σταθερή καί ξεκάθαρη τήν ἀπόφαση, νά ζήσει γιά τόν Χριστό. Νά ζήσει κοντά στόν Χριστό. Νά ζήσει τήν ἀληθινή καί αἰώνια ζωή. Ἀμήν!