ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Ἰω. 7, 37-52 καί 8, 12)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ὁμιλίας στούς Παπαδάτες, στίς 19/6/1994)
1. Προσευχή γιά ὅλους
Σήμερα, πού εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς καί ἑορτάζουμε τήν Ἁγία Τριάδα, Πατέρα, Υἱό, καί Ἅγιο Πνεῦμα, παρακαλοῦμε ἰδιαίτερα τό Πανάγιο Πνεῦμα, νά μᾶς φωτίζει.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶχε ἔρθει στόν κόσμο γιά νά μᾶς σώσει, νά μᾶς δείξει καί νά μᾶς διδάξει τήν ἀγάπη τοῦ Πατέρα γιά μᾶς. Καί νά μᾶς δείξει τήν θυσία τήν δική Του γιά μᾶς. Ἀλλά παρά ταῦτα μᾶς εἶπε: «Σᾶς συμφέρει νά φύγω Ἐγώ, γιατί ἅμα Ἐγώ δέν φύγω ἀπό κοντά σας, δέν θά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅταν θά ἔρθει, θά κάνει ἕνα ἔργο μεγαλύτερο ἀπό Ἐμένα. Θά σᾶς φωτίζει καί θά σᾶς ἁγιάζει».
Μᾶς ἁγιάζει τό Πανάγιο Πνεῦμα, μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, μέ τό ἅγιο Χρίσμα, μέ τήν ἐξομολόγηση, μέ τήν Θεία Λειτουργία πού τό ἐπικαλούμεθα καί μέ τήν χάρη καί μέ τήν δύναμή Του καί μέ τήν ἁγιαστική Του ἐνέργεια, τό ψωμί καί τό κρασί γίνονται τό Ἅγιο Σῶμα καί τό Τίμιο Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκείνου, πού πέθανε ἐπάνω στόν Σταυρό γιά τίς ἁμαρτίες μας καί γιά τήν σωτηρία μας.
Παρακαλοῦμε, λοιπόν, τό Πανάγιο Πνεῦμα, σήμερα, μέ τήν ὡραία προσευχή: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ἐλθέ, ἐλθέ, ἐλθέ, καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος, καί σῶσον, ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν»
Δέν τήν λέμε μόνο σήμερα αὐτή τήν προσευχή. Τήν λέμε ὅλο τόν χρόνο, πρίν ἀρχίσουμε τήν ὁποιαδήποτε προσευχή μας μέσα στήν ἐκκλησία. Καί ὁ κάθε χριστιανός πού προσεύχεται στό σπίτι του, λέγει τουλάχιστον αὐτή καί τό «Πάτερ ἡμῶν». Εἶναι ἡ προσευχή ὅλων. Τῶν μικρῶν καί τῶν μεγάλων, τῶν μορφωμένων καί τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων.
Εἴτε ξέρουμε εἴτε δέν ξέρουμε ὅλο τό βάθος καί τήν σημασία της, εἶναι ἡ προσευχή μας. Γιατί μᾶς τό εἶπε ὁ Χριστός, ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ μεγαλύτερη εὐεργεσία τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς μας. Καί τό ἐπικαλούμεθα σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας, πρωί καί βράδυ καί σέ πολλές ἄλλες εὐκαιρίες.
2. Ὁμολογοῦμε τόν Χριστό, Κύριο,ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ
Λέει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος: «Οὐδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον τόν Ἰησοῦν Χριστόν εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» Νά ἡ πρώτη καί μεγάλη εὐεργεσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κανένας δέν μπορεῖ νά πεῖ τόν Χριστό Κύριό Του, παρά μόνο ἄν φωτιστεῖ ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Τόν λέμε, Τόν ὀνομάζουμε, Τόν προσκυνοῦμε Κύριό μας, γιατί;
Γιατί ἔχουμε πάρει τόν φωτισμό καί τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Λέει πάλι ὁ Ἅγιος καί πανεύφημος Ἀπόστολος Παῦλος: «Οὐδείς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ λαλῶν δύναται εἰπεῖν ἀνάθεμα τόν Ἰησοῦν Χριστόν» Καί ὅσο ἕνας ἄνθρωπος ἔχει μέσα του τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δέν μπορεῖ ποτέ νά βγάλει λέξη κακή ἀπό τό στόμα του γιά τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
Βλέπετε, ἀδελφοί, ἄνθρωπο πού δέν ἔχει τήν διάθεση νά πεῖ τόν Χριστό, Κύριο, καί δέν Τόν προσκυνάει σάν Κύριο; Λυπηθεῖτε τον! Ἔχασε τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αἰσθάνεσαι, ἀδελφέ μου, νά μήν ἔχεις ὄρεξη καί διάθεση, βράδυ καί πρωί, νά ἐπικαλεστεῖς τό μέγα καί Ἅγιο ὄνομα τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ; Τρόμαξε! Τρόμαξε, γιά τόν ἑαυτό σου! Πρέπει νά παγώσει τό αἷμα μέσα στίς φλέβες μας, ὅταν αἰσθανόμαστε τέτοια διάθεση, ἀνορεξία, νά ὀνομάσουμε τόν Χριστό, Κύριό μας καί νά Τόν ἐπικαλεστοῦμε, γιατί ἔφυγε ἀπό μᾶς ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ἀκοῦτε ἄνθρωπο πού ἔχει πεθάνει πνευματικά, νά εἰρωνεύεται καί νά ἐμπαίζει τήν πίστη στόν Χριστό; Κλεῖστε τά αὐτιά τῆς ψυχῆς σας, κλεῖστε τά μάτια σας νά μήν τόν βλέπετε, γιατί δέν εἶναι πιά ἄνθρωπος, ἀλλά μέσα του κατοικεῖ κάποιο πνεῦμα, ὄχι τό Ἅγιο, ἀλλά τό πνεῦμα τοῦ ἑωσφόρου. Μέσα του κατοικεῖ ὁ σατανᾶς.
Ἐπικαλούμεθα τό Πανάγιο Πνεῦμα καί λέμε: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ἐλθέ, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν» Ἅμα ἔλθει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα μας, γεμίζει τήν καρδιά μας καί τόν νοῦ μας ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ γεμίσει καρδιά καί νοῦ, βλέπουμε τό συμφέρον μας, πού εἶναι ἡ ἑνότης μέ τόν Πατέρα καί μέ τόν Υἱόν. Καί ἡ ὑπακοή στίς ἐντολές τοῦ Πατέρα καί τοῦ Υἱοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, γιατί εἶναι γιά τή σωτηρία μας. Γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά πάθη «ἀπό πάσης κηλίδος». Καί νά ἀποκτήσουμε τήν αἰώνια ζωή.
3. Οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Λέγει πάλι ὁ μεγάλος διδάσκαλος τοῦ κόσμου, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος: Τά χαρίσματα τοῦ Πνεύματος, ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσα στήν καρδιά μας, εἶναι: «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, δηλαδή καλοσύνη, πίστις, πραότης καί ἐγκράτεια»
Ἔχεις πίστη; Ἔχεις ἀγάπη; Ἔχεις καλοσύνη; Ἔχεις μακροθυμία; Ἔχεις ὑπομονή; Ἔχεις ἐγκράτεια;
Ἔχεις τό Πνεῦμα τό Ἅγιο μέσα σου! Πού σέ φωτίζει καί σέ ἁγιάζει, καί σοῦ δίδει αὐτούς τούς καρπούς πού κάνουν τόν ἄνθρωπο ἐπάνω στήν γῆ ἄγγελο, μέ ἀγγελική πολιτεία, γεμάτον ἀπό εἰρήνη, γεμάτον ἀπό ἀγαθή διάθεση, πρόθυμο γιά καλή συνεννόηση, μέ λαμπρή συμπεριφορά πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μέ εὐσπλαχνία καί ἀγάπη.
Βλέπεις τόν ἑαυτό σου νά σκληραίνει;
Βλέπεις τά συναισθήματά σου νά παγώνουν; Βλέπεις τόν ἑαυτό σου, νά παύει νά ἔχει καλοσύνη καί ἀγάπη πρός τούς ἄλλους καί νά τά θέλει ὅλα δικά του καί νά ἀντιμετωπίζει τούς ἄλλους ἀνθρώπους μόνο μέ πάθη καί μέ ἐγωισμό καί μέ καταφρόνηση;
Μή χαίρεις, ἀδελφέ μου, ὅτι τάχα ἔγινες σπουδαῖος, ὅτι σηκώθηκες ἐπάνω ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ὅτι εἶσαι πιό ἔξυπνος, πιό καταφερτζής. Ἀλλά τρόμαξε γιά τόν ἑαυτό σου! Γιατί, μακριά ἀπό τόν Θεό, ἔξω ἀπό τόν Θεό, χωριστά ἀπό τόν Θεό, δέν ὑπάρχει τίποτε μεγάλο! Εἶναι ὅλα μικρά, ταπεινά, φτωχά καί ὑπόδικα γιά τήν αἰώνια καταδίκη!
4. Ἡ Πεντηκοστή καί ἡ Παναγία ἡ «Φανερωμένη»
Ἄς τονίσουμε κάτι ἀκόμη. Τήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, φανέρωσης τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν ὀνομάζουμε ἑορτή τῆς Φανερωμένης. Γιατί φανερώθηκε ἡ δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Καί σέ πολλά μέρη, σήμερα, ἑορτή τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἑορτή τῆς Φανερωμένης, γιορτάζουν ἰδιαίτερα τήν Παναγία. Παντοῦ βέβαια γιορτάζουμε, κάθε ἡμέρα, ἰδιαίτερα τήν Παναγία. Γιατί ὅμως ἑνώθηκε ἡ γιορτή τῆς Ἁγίας Τριάδος μέ τήν Παναγία;
Γιατί νά ὀνομάζεται ἡ Παναγία, ὅπως καί ἡ Ἁγία Τριάδα, «Φανερωμένη»;
Ἀκριβῶς, γιατί ἡ Παναγία ἔζησε «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ»
Παρακαλοῦσε νά βρίσκεται συνεχῶς μέσα στήν καρδιά της ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Παναγία εἶχε μιά ἀγωνία: Νά μάθει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, νά τόν ξέρει, γιά νά τόν τηρεῖ. Καί ὅ,τι ἄκουσε ἀπό τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, τό ἔβαλε στήν καρδιά της.
Τό καταλάβαινε, δέν τό καταλάβαινε, δέν τό ἄφηνε νά πάει χαμένο, νά τό πάρει ὁ ἀέρας. Καί ἀγωνιζόταν, μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς Της, νά ἔχει ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, πίστη, πραότητα καί ἐγκράτεια. Νά ἔχει τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Καί ὁ Θεός καί ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἁγίασε καί καθάρισε τήν καρδιά Της καί τό σῶμα Της, ὁλόκληρο τόν ἑαυτό Της καί Τήν ἔκανε ὑπερτέρα καί τῶν Ἀγγέλων ἀκόμη. Γιά νά δείξει καί σέ μᾶς ὅτι:
ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ,
ἡ προσευχή καί
ἡ χαρά τό Ἅγιο Πνεῦμα νά ἔρθει καί νά κατοικήσει μέσα στίς καρδιές μας, δέν εἶναι λόγια, ἀλλά εἶναι ζωή.
Ἄς εὐχηθοῦμε αὐτή τήν ζωή, νά τήν ἔχουμε ζωντανή καί παντοδύναμη μέσα μας, γιά νά ὀμορφύνει τήν ἐπίγεια ζωή μας καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν αἰώνια καί ἀτελεύτητη ζωή. Ἀμήν.-