ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή Εγκυκλίου Χριστουγέννων 1996)
Αγαπητοί αδελφοί,
Όταν για πρώτη φορά ο Θεός φανερώθηκε στο μεγάλο προφήτη Μωϋσή, του έδωκε εντολή να αγωνιστεί, να ελευθερώσει το λαό Του από την δουλεία στον ανελέητο Φαραώ - διάβολο και στην νεκροποιό πλινθεία - αμαρτία. Τότε ο Μωϋσής είπε·
- Θα πάω! Μα, αν με ερωτήσουν: ποιός σε στέλνει να μας ελευθερώσεις; Ποιόν εκπροσωπείς;
Απάντησε ο Κύριος·
- Να τους πεις. Με έστειλε Ο ΩΝ. Το όνομά Μου είναι Ο ΩΝ. Δηλαδή· Ο ζωντανός. Ο Παντοδύναμος. Ο αυθύπαρκτος. Ο αιώνιος. Η μοναδική πραγματικότητα. Ο ένας και μόνος Θεός. Που δεν εξαρτάται από κανένα. Που όλα εξαρτώνται από Αυτόν.
* * *
Αυτός είναι ο Θεός μας. Όχι ένας Θεός, που Τον φανταστήκαμε εμείς και τον δημιουργήσαμε εμείς.
Είναι ο Θεός που δημιούργησε το Σύμπαν.
Είναι ο Θεός που από αγάπη για μας, ευδόκησε και φανερώθηκε στους πατέρες μας και μας αποκάλυψε τον Εαυτό Του.
Αυτός ο Θεός, μετά ταύτα, δι ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη».
Αυτός ο άναρχος Θεός, γεννήθηκε από την αγία Παρθένο.
Αυτός, ο πάνσοφος Θεός, ανεκλίθη στην φάτνη των αλόγων.
Αυτός, ο επί θρόνου Χερουβείμ εποχούμενος Θεός, κατέβηκε στην βρώμα και δυσωδία του σταύλου της γης.
- Κατέβηκε. Για να μας ανυψώσει.
Φάνηκε αδύναμος. Για να δώσει σε μας την δύναμή Του.
Νήπιο και μωρό στη φάτνη. Για να μας δώσει την σοφία Του.
Και γενικά η παρουσία Του, επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας. Ευωδίας πνευματικής. Και χαράς εν Πνεύματι Αγίω.
* * *
Μυστήριο ξένο και παράδοξο η παρουσία του Θεού στη γη.
Όποιος αυτό το κατάλαβε, η καρδιά και ο νους του γεμίζουν με την αληθινή σοφία. Γιατί σοφία δεν είναι να ξέρει κανείς πολλά, όλα επίγεια και χοϊκά, αλλά να ξέρει τα αιώνια, τα μόνιμα, τα θεϊκά, εκείνα που αγιάζουν και σώζουν.
Καλότυχος, τρισμακάριος και τρισευτυχισμένος, εκείνος που κατάλαβε το μυστήριο του ΧΡΙΣΤΟΥ - ΘΕΟΥ, του Σωτήρα μας.
Σταύλος ήταν μέχρι τότε ο τόπος που γεννήθηκε ο Χριστός. Τόπος, γεμάτος βρώμα, κοπριά, δυσωδία, και κάθε ακαθαρσία.
Και μετά, έγινε μια υπέροχη, γεμάτη μυστήριο, χάρη και αγιασμό Εκκλησία, που κάθε χριστιανός λαχταράει να την επισκεφθεί. Ποιός δεν το ποθεί; «Δεύτε ίδωμεν, πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός!».
* * *
Στον σταύλο της Βηθλεέμ γεννήθηκε τότε ο Χριστός. Και τον εδόξασε και τον αγίασε.
Για να δείξει σε μας, ότι θέλει να γεννηθεί και στον σταύλο της ψυχής μας. Για να μας αγιάσει, να μας δοξάσει, να μας σώσει.
Σ’ εκείνο το σπήλαιο Τον δέχθηκαν. Του άνοιξαν. Του έδωκαν τόπο να σταθή.
Εμείς τι θα κάνουμε;
Ας τον προσκαλέσουμε να ‘ρθή κοντά μας, μέσα μας.
Ας του πούμε·
Έλα, Χριστέ! Κάμε την καρδιά μας φάτνη Σου· τόπο, που θα Σου δίνει χαρά και ανάπαυση. Δώσε μας την χάρη και την δύναμη·
Να εορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα.
Να Σε υμνούμε, σαν τους αγγέλους.
Να Σε προσκυνούμε, σαν τους ποιμένες και τους μάγους.
Να Σε αγαπάμε, σαν την Αγία Μητέρα Σου και τον δίκαιο Ιωσήφ.
Να Σε ακολουθούμε σε όλα, σαν τούς αποστόλους Σου.
Να μη λεγόμαστε ΜΟΝΟ, αλλά να είμαστε μαθητές Σου και συγκληρονόμοι Σου.
* * *
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
Γεμάτα ειρήνη, χαρά, και ευλογία Θεού. Για Σας. Και για τις οικογένειές Σας. Για την πατρίδα μας. Για όλη την πλάση Του. Για όλο τον κόσμο.