Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1-38)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στην Καλαμιά, στις 16/5/2005)
1. Προσοχή στα τερτίπια της λογικής μας
Η θεραπεία του τυφλού, μας λέγει το άγιο Ευαγγέλιο, δηλαδή ο ίδιος ο Χριστός, είναι για μας σημείο. Μας δείχνει ότι ο Χριστός είναι παντοδύναμος και ο,τι θέλει κάνει. Και τότε και τώρα. Ούτε γήρασε, ούτε αδυνάτησε, ούτε ξέπεσε. Ανάλογα θαύματα και μεγαλύτερα, μπορεί να κάνει την κάθε στιγμή.
Ακόμα είναι σημείο για μας, γιατί μας δείχνει ότι μπορεί και εμείς να είμαστε τυφλοί και μάλιστα πιο τυφλοί από τον τυφλό. Να είμαστε κάτι ανάλογο με τους φαρισαίους εκείνης της εποχής, που ενώ έζησαν το θαύμα της θεραπείας του τυφλού, έδιναν γι' αυτό τις δικές τους ερμηνείες και δεν εδέχοντο την αληθινή εξήγηση.
Περνούσε ο Χριστός με τους μαθητές του, σε κάποιο μέρος στην Ιερουσαλήμ και είδαν έναν άνθρωπο τυφλό εκ γενετής. Οι απόστολοι προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε τυφλός, ρώτησαν τον Κύριο:
-Ποιός αμάρτησε; Αυτός ή οι γονείς του; Γιατί γεννήθηκε τυφλός;
Ο Χριστός τούς απάντησε:
-Και στα δυό που λέτε, το σκεπτικό σας είναι λάθος. «Ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του. Αλλά εγεννήθη τυφλός, ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ».
Τι ήθελε να πει; Μην εμπιστεύεστε στις ερμηνείες που σας δίδει η λογική σας. Μην αποδεχόσαστε φρονήματα που είναι καρπός μόνο του μυαλού σας, της ανθρώπινης λογικής. Επάνω και πέρα από όλες τις εξηγήσεις των ανθρώπων υπάρχει η εξήγηση του Θεού. Που επειδή είναι παντοδύναμος και πάνσοφος, είναι η καλύτερη. Η μόνη αληθινή και αντικειμενική.
Ο Υιός του Θεού ήλθε στον κόσμο ακριβώς γι' αυτό, λέει ο Χριστός, για να μας προφυλάξει από τα τερτίπια, τα μονοπάτια, τα στραβοπερπατήματα της δικής μας λογικής και του δικού μας μυαλού. «Εις τούτο», δι’ αυτό «ήλθε ο Χριστός στον κόσμο ίνα φανερωθή τα έργα τού Θεού». Το «ίνα φανερωθή» τι σημαίνει;
Να τα δείξει στους ανθρώπους, σε μας, για να καταλάβουμε.
Μα για να τα καταλάβουμε χρειάζεται να βάλλουμε, λέει ο Χριστός, μία προϋπόθεση μέσα μας, ένα κριτήριο. Ποιό είναι αυτό το κριτήριο; Ότι δεν έχω πια εμπιστοσύνη στο δικό μου μυαλό, στη δική μου λογική και αναζητώ την λογική και το κριτήριο του Θεού. Να με φωτίσει, να μου δείξει την αλήθεια. Να με οδηγήσει.
Εάν αυτό, δεν το κάνουμε, θα πελαγώνουμε σε κάθε βήμα της ζωής μας και σε κάθε θέμα, γιατί θα κάνουμε τις επιλογές μας με βάση τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας και το μικρό μυαλουδάκι μας. Και γι' αυτό δεν θα μπορέσουμε ποτέ ούτε το φως να δούμε ούτε την αλήθεια, ούτε θα ειρηνεύσουμε.
«Δια τούτο εγεννήθη τυφλός, ίνα φανερωθεί τα έργα του Θεού εν αυτώ». Τι σημαίνει αυτό για μας; Σημαίνει ότι θα συναντήσουμε στη ζωή μας διάφορα γεγονότα πικρά, δυσάρεστα. Δεν είναι απαραίτητα δυστυχίες, τραγωδίες, θλίψεις, ατυχήματα... Αν φροντίσουμε να τα βλέπουμε με το φως του Θεού, με το μάτι του Χριστού, με βάση το θέλημα του Θεού και με την αλήθειά Του και τότε θα αλλάξουμε γνώμη. Και βλέποντας ότι αυτά τα γεγονότα έγιναν αφορμή να σκεφθούμε λίγο πιο σοβαρά, πιο σωστά, πιο «κατά Θεόν», από ο,τι μέχρι τώρα, θα αρχίσουμε να τα θεωρούμε όχι δυστυχήματα, αλλά ευτυχήματα και ευεργεσίες του Κυρίου σε μας.
Γιατί κάθε τι που σοφίζει τον άνθρωπο, τον φωτίζει και τον κάνει να βλέπει το σωστό και την αλήθεια, είναι γι' αυτόν ευτύχημα, ευεργέτημα.
2. Τίνος την λογική θα ακολουθήσεις;
Ο Χριστός πήρε λάσπη και την έβαλε στα μάτια του τυφλού. Λάσπη στα μάτια! Το μυαλό μας λέει: «κάνει κακό». Θα τα βλάψει χειρότερα απ' ο,τι είναι. Το ίδιο λέμε και για μερικά άλλα που μας λέει ο Θεός. Για τις εντολές του Θεού. Για την νηστεία, την εγκράτεια, την ελεημοσύνη.
-Καλύτερα, λέμε, είναι να κάνεις δίαιτα. Όπως σου αρέσει. Και για τον σκοπό που σου αρέσει. Σε κάνει και πιο λεπτό και πιο όμορφο. Και σε γλυτώνει και από τις τυχόν αρρώστειές σου. Δίαιτα λοιπόν, όχι νηστεία.
-Νηστεία, απαντάει ο Χριστός.
Νηστεύω για το θέλημα το δικό Του. Για να τηρήσω την εντολή Του. Και έχω το φρόνημα ότι η ευεξία της ψυχής είναι προτιμότερη από την ευεξία του σώματος.
Να ζήσω με εγκράτεια; Γιατί; Γιατί να στερούμαι μια οποιαδήποτε ηδονή; Και τι κακό γίνεται μ’ αυτό; Ζημιώνεται κανένας, όταν εγώ ευχαριστιέμαι; Να λοιπόν που το λογικό μας, μας «βγαίνει» αντίθετο σε κείνα που λέει ο Θεός.
Να κάνω ελεημοσύνη; Να δώσω; Γιατί να φύγει το χρήμα από μένα και να πάει σε κάποιον άλλο; Ζημία έχω με την ελεημοσύνη. Ανθρώπινη σκέψη, τετραγωνικά σωστή.
Μα ο Χριστός λέει, ότι εκείνος που δίνει γίνεται πιο ευτυχισμένος. Είναι πιο τυχερός από εκείνον που παίρνει.
Τίνος την λογική θα ακούσεις; Την δική σου ή του Χριστού;
Αν ακούς την δική σου λογική και περιφρονείς την λογική του Χριστού, τίθεται το ερώτημα: Τι σε συνδέει με τον Χριστό; Και πόσο μετράει ο λόγος Του για σένα;
Ίσως Τον αναγνωρίζεις ότι είναι κάτι, αλλά σκέπτεσαι ότι καλά θα κάνει να κάθεται στο θρόνο Του εκεί ψηλά και να μας αφήνει ήσυχους να κάνουμε τη ζωή μας. Όμως κάτι δεν πάει καλά σ’ αυτή την σκέψη. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για μας. Για να μας φωτίσει. Για να μας οδηγήσει στο φως Του, για να ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε τον Θεό, να γνωρίσουμε τον Θεό, να γνωρίσουμε την αξία της ψυχής μας και της αιώνιας ζωής. Και γι' αυτό λοιπόν ο Χριστός προκειμένου να θεραπεύσει τον τυφλό, τι έκανε; «Εποίησε πηλόν και επέχρισε τους οφθαλμούς αυτού» και του είπε:
-Τώρα πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και νίψου.
Και ο άνθρωπος αυτός παρά τους «δικαιολογημένους» δισταγμούς και τις δυσκολίες που θα είχε να αντιμετωπίσει στην πορεία του προς την κολυμβήθρα πήγε και νίφθηκε. Και όταν νίφθηκε κάνοντας υπακοή στην εντολή του Χριστού, άνοιξαν τα μάτια του.
Τι μας λέει αυτό; Τι σημείο είναι για μας;
Στην πορεία σου προς τον Χριστό, πρώτα θα δεχθείς τον λόγο τού Θεού, ότι είναι αληθινός, σωτήριος, ευεργεσία... Έπειτα θα υπακούσεις. Υπακοή δεν σημαίνει ότι απλά θα κάνεις την οπωσδήποτε σωστή σκέψη ότι «ο λόγος του Θεού είναι καλός και ωφέλιμος». Αλλά θα προχωρήσεις στην εφαρμογή του. Τότε θα ανοίξουν τα μάτια σου και θα καταλάβεις τι ευεργεσία μάς προσφέρει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Έφτειαξε λάσπη. Γιατί; Γιατί είμαστε χώμα.
Το χώμα μόνο του δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Γι' αυτό ο Χριστός έφτυσε και το λίγο σάλιο το ανακάτεψε με το χώμα, την φύση μας, για να αγιαστεί η φύση μας με του Χριστού το σάλιο.
Ας θυμηθούμε ότι αγιαζόμαστε με το αίμα και το νερό που βγήκαν από την πλευρά του, που δηλώνουν την Θεία Κοινωνία και το άγιο βάπτισμα.
Όποιος αυτά δεν θέλει να τα καταλάβει ότι ήταν, είναι και θα μένουν σημεία για πάντα, για όλους τους ανθρώπους, θα πελαγοδρομεί. Όπως πελαγοδρομούσαν οι φαρισαίοι γκρινιάζοντας με τον εκ γενετής τυφλό, που ενώ τον είδαν να βλέπει, άρχισαν να ψάχνουν για το ποιός είναι πιο αμαρτωλός, ο ίδιος, οι γονείς του ή ο Χριστός…
Έτσι και όποιος δεν μελετά τα σημεία που μας δίνει ο Χριστός, ποτέ δεν θα κάνει την σκέψη, ότι το λάθος δεν βρίσκεται στα έργα του Θεού αλλά είναι δικό του, μέσα του. Βρίσκεται την καρδιά του, στο μυαλό του, στην πορεία του.
Από αυτά τα λάθος φρονήματα ήλθε να μας ελευθερώσει ο Χριστός.
Και γι' αυτό Τον αναγνωρίζουμε σαν «Φως του κόσμου» και το λέμε στην ευχή του Ευαγγελίου ότι είναι «ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων μας».
Και γι' αυτό πρέπει, με αφορμή το σημερινό Ευαγγέλιο, να θεωρήσουμε αυτά που έγιναν τότε, σημεία για μας και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τι είναι ο Χριστός για μας και ποιές είναι οι ευεργεσίες Του. Αμήν.-