ΤΟ ΜΕΓΑ ΔΕΙΠΝΟ (Ματθ. 22, 1-14)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στην Παλαιά Φιλιππιάδα, στις 5/9/1999)
1. Άλλο «ξύπνιος» και άλλο άγρυπνος
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θέλοντας να μας διδάξει και να μας φωτίσει για τα μυστήρια της Βασιλείας Του, αντί να λέγει συλλογισμούς και σκέψεις φιλοσοφικές, έλεγε ιστορίες από την καθημερινή ζωή, οι οποίες όμως κρύβουν μεγαλύτερη σοφία από όλες τις σοφίες όλων των φιλοσόφων. Μία από αυτές τις ιστορίες, τις παραβολές, ήταν και αυτή που ακούσαμε σήμερα.
Ένας βασιλιάς έκανε τον γάμο του παιδιού του και κάλεσε πολλούς. Όταν ήλθε η ώρα τού γεύματος, έστειλε τους υπηρέτες του, να προσκαλέσουν τους προσκεκλημένους, λέγοντάς τους: «Έχω κάνει την καλύτερη ετοιμασία, που είναι δυνατόν να γίνει στον κόσμο. Γιατί για μένα, η υπόθεση αυτή είναι η σπουδαιότερη και ιερότερη. Ελάτε, ελάτε στο γεύμα. Προς τιμήν του υιού μου που του κάνω τον γάμο».
Ας τρέξει ο νους μας λίγο παλαιότερα, τότε που τον κόσμο τον κυβερνούσαν οι βασιλιάδες, όπως ήθελαν. Για φαντασθείτε τι τιμή που ήταν να είναι ένας προσκεκλημένος του βασιλιά. Ποιά μεγαλύτερη τιμή να φαντασθούν οι άνθρωποι, από το να τους καλούσε ο βασιλιάς στο γεύμα, κοντά του, και μάλιστα στο γάμο του παιδιού του.
Ο Βασιλιάς για τον οποίο μιλάει ο Χριστός, είναι ο Θεός Πατέρας, Κύριος και δημιουργός του σύμπαντος. Είναι αυτός, που είναι χίλιες φορές ανώτερος από όλους τους βασιλιάδες του κόσμου. Γιατί είναι δημιουργός και των βασιλέων και αυτός τους δίνει την εξουσία. Αυτός δίνει την πίστη, την χαρά και όλα τα αγαθά στον κάθε άνθρωπο επάνω στη γη.
Για φαντασθείτε λοιπόν πόσο μεγάλο πράγμα είναι, να είναι κανείς προσκεκλημένος -παιδί του Πατέρα- στο γάμο του Υιού του, στη Βασιλεία του. Θυμάστε με τι ωραία λόγια ψάλλουμε την Μεγάλη Εβδομάδα αυτό το θέμα; Τι λέμε: «Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ». «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα», και θα τον πάρει μαζί Του. «Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα».
Ποιά είναι η εγρήγορση και ποιά είναι η ραθυμία;
Όχι του σωματικού ύπνου, αλλά του ψυχικού ύπνου. «Ξύπνιος» μπορεί να είναι κανείς... Να «περπατάει» άνετα παντού και να είναι στο μυαλό ατσίδα. Και μπορεί να φέρνει ολόκληρο τον κόσμο, τούτο τον φθαρτό, άνω-κάτω. Αλλά είναι δυνατόν, ο άνθρωπος αυτός να κοιμάται. Και μάλιστα να κοιμάται βαθειά για το σπουδαιότερο θέμα που τον αφορά περισσότερο από όλα τα άλλα. Γιατί όλα τα άλλα, μια μέρα θα μείνουν για πάντα εδώ. Θα χωριστούν από αυτόν οριστικά, όσο και αν τα είχε όλα στην εξουσία του. Γιατί θα πεθάνει. Αλλά εκείνα τα αγαθά, τα επουράνια, εάν τα αποκτήσει, θα είναι για πάντα δικά του.
Ο άνθρωπος ο «ατσίδας», αλλά ο αναίσθητος για τα πνευματικά, ο αρχικαταφερτζής του κόσμου τούτου, κοιμάται, κοιμάται. Και όταν έρχεται η κλήση του Θεού Πατέρα για το γάμο του Υιού του, παίρνει άλλο δρόμο και πάει στο χωράφι του και στην εμπορία του. Πάει να αυξήσει τα επίγεια αγαθά του. Ή βγάζει τα ιδεολογικά του απωθημένα. Γιατί τι είπε παρακάτω ο Χριστός; Κάποιοι από τους προσκεκλημένους, μόλις πήγαν οι δούλοι του Θεού, να τους προσκαλέσουν στη Βασιλεία του Θεού, τους ύβρισαν, τους έδειραν και τους σκότωσαν. Θέλει να μας πει: «έβγαλαν τα ιδεολογικά τους απωθημένα επάνω τους». Γιατί; Γιατί και αυτοί κοιμόντουσταν. Διαφορετικό ύπνο βέβαια, αλλά κοιμόντουσταν.
2. Η ευεργεσία του Θεού, δεν κάνει να καταφρονείται
Αλλά ο Θεός είναι πανάγαθος και μακρόθυμος. Εκείνα που ετοίμασε, δεν τα καίει από πείσμα, ούτε θυμώνει και κλειδώνει την πόρτα του, εξ’ αιτίας μερικών που τον καταφρόνησαν. Γι' αυτό έστειλε άλλους δούλους, για να καλέσουν ανθρώπους για το δείπνο Του. Πού να τους αναζητήσουν; Στα σταυροδρόμια, στους δρόμους, στα σοκάκια. Θα λέγαμε σήμερα έστειλε τους δούλους Του ακόμη και στα κέντρα διασκεδάσεως. Γιατί όχι και στους τόπους της αμαρτίας.
Είναι γνωστό, ότι την παλαιά εποχή, οι ανέμελοι άνθρωποι μαζευόντουσταν στα σταυροδρόμια και το ρίχνανε στο κουτσομπολιό. Αυτή ήταν η μεγάλη διασκέδασή τους. Τώρα πάνε στα καφενεία, στις ταβέρνες η όπου αλλού. Και έστειλε ο Βασιλιάς εκεί τους δούλους του, να καλέσουν όσους βρουν εκεί, κοντά Του.
Πήγαν πολλοί. Γέμισε το σπίτι, το παλάτι του Πατέρα μας «του εν τοις ουρανοίς». Όταν ήλθε η ώρα του γεύματος, ήλθε ο Βασιλιάς και έκανε επιθεώρηση. Έριξε μία ματιά. Και είδε εκεί, στο συμπόσιο, έναν άνθρωπο, χωρίς ένδυμα γάμου. Του είπε:
-Άνθρωπε, σε εκάλεσα. Ήλθες. Πώς όμως τόλμησες να παρουσιαστείς χωρίς ένδυμα γάμου; Εγώ σε τίμησα. Εσύ δεν ήξερες να φερθείς τιμητικά απέναντι μου; Γιατί αυτή η καταφρόνηση;
Στεκόμαστε εδώ, στην Εκκλησία, γιατί εμείς είμαστε αυτή τη στιγμή οι καλεσμένοι στη Βασιλεία του Θεού. Μας μάζεψε από τις τριόδους και από τα σοκάκια του κόσμου τούτου. Και ήλθαμε στην Εκκλησία. Ήλθαμε και θέλουμε να απολαύσουμε τα αγαθά που μας προσφέρει ο Θεός Πατέρας στο γεύμα της Βασιλείας του, στη χαρά της αιώνιας ζωής. Ποιός δεν το θέλει;
Μας λέγει λοιπόν ο Χριστός, αυτή την αναζήτηση να την κάνετε έντιμα, σωστά. Να θυμάστε ότι η ευεργεσία, η καλωσύνη, η προσφορά του Θεού Πατέρα δεν κάνει να καταφρονείται ποτέ.
Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Τι σημαίνει «ένδυμα γάμου»; Η απάντηση είναι: Το ένδυμα του γάμου, το φορέσαμε την ημέρα του Βαπτίσματος. Είναι η σφραγίδα της Βασιλείας του Χριστού επάνω μας. Είναι η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ψυχή μας. Είναι το φως του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά μας.
Αλλά το Άγιο Πνεύμα μας οδηγεί πάντοτε πού; «Στα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών». Πώς θα κάνουμε περισσότερα έργα για την δόξα του Θεού και για την τήρηση του αγίου θελήματός Του, που είναι η εντολή του να φερόμαστε πάντα με αγάπη και καλωσύνη. Όταν ο άνθρωπος αυτά τα ξεχνάει, ενώ έχει την κλήση, ενώ πήρε την σφραγίδα του αγίου Βαπτίσματος και «ντύθηκε τον Χριστό» όταν βαπτίστηκε, είναι με δική του επιλογή χωρίς ένδυμα γάμου. Δηλαδή δεν έχει θέση στη χαρά του Χριστού.
3. Πώς συμμετέχουμε στη χαρά του Κυρίου μας;
Όταν βαπτίζουμε ένα παιδί και του φοράμε τα λευκά ρούχα, που συμβολίζουν τον φωτεινό χιτώνα που πήρε με το βάπτισμα στο νερό της κολυμβήθρας, λέμε: «Χιτώνα μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον». Δηλαδή «δος μου από δω και πέρα Χριστέ μου, να φορώ ένα χιτώνα φωτεινό. Τον χιτώνα των πνευματικών αρετών». Τον χιτώνα της πίστης, τον χιτώνα της αφοσίωσης, τον χιτώνα της καθαρότητος, τον χιτώνα των καλών έργων.
Γι' αυτό, όταν βρισκόμαστε «ενώπιος, ενωπίω» με τον Νυμφίο, και βλέπουμε την Βασιλεία του Θεού απέναντί μας, τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, τότε που είμαστε μέσα στο γάμο, με τον γαμπρό απέναντί μας, τον Χριστό, λέμε τα λόγια που είπαμε προηγουμένως: «Τον νυμφώνα σου βλέπω σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ». Εάν εισέλθω χωρίς το κατάλληλο ένδυμα, αλλοίμονό μου, αν ο Πατέρας σου μου πει, «πως εισήλθες ώδε χωρίς ένδυμα γάμου;» Υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αποδοκιμασία του επουράνιου Πατέρα, που μας αγάπησε τόσο ώστε «τον Υιό αυτού τον μονογενή έδωκε ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον;»
Γάμος για τον Χριστό, σημαίνει αυτό που βλέπουμε την μεγάλη Πέμπτη στην εικόνα Του, που είναι γεμάτος αίματα και πληγές. Και βρίσκεται επάνω στο Σταυρό για τη σωτηρία μας. Τότε βλέπουμε τον νυμφώνα του Χριστού και σ’ αυτό τον νυμφώνα καλούμεθα να συμμετάσχουμε. Πώς να συμμετάσχουμε;
Πιστεύοντας ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για μας, για τη σωτηρία μας. Και ότι το αίμα Του το οποίο έχυσε, είναι εκείνο που μας προσφέρει εδώ, μέσα στην Εκκλησία, στον τόπο της Βασιλείας του. Αυτός ο χώρος είναι το παλάτι του επουράνιου Πατέρα, που μας προσφέρει τον μόσχον τον σιτευτόν. Εδώ μας προσφέρει το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που όποιος το τρώει, έχει ζωήν αιώνιον. Και από αυτή τη ζωή, από αυτό τον χώρο της Βασιλείας του Θεού, θα μεταβεί σε εκείνο τον χώρο της αληθινής ζωής, τον αιώνιο και ατελεύτητο.
Για να παίρνει ο άνθρωπος αξίως, το σώμα και το αίμα του Χριστού πρέπει να έχει καλά έργα, πίστη, μετάνοια, αγάπη, και να αγωνίζεται να τηρεί τις εντολές του Θεού. Όταν δεν το κάνει, πάει και πλένεται πρώτα και αγοράζει ένδυμα γάμου με την εξομολόγηση. Το φοράει, και έτσι πάει να κοινωνήσει, για να έχει ζωή αιώνια.
4. Σου φτειάξαμε ό,τι μας έστειλες
Κάποτε πέθανε μια γυναίκα που φαινόταν καλή και ευσεβής. Και βρέθηκε μπροστά στην πόρτα του Παραδείσου.
-Τι θέλεις εδώ; της λέει ο απόστολος Πέτρος.
-Να μπω και εγώ στην αιώνια ζωή.
–Ευχαρίστως να σε πάρουμε. Πέρασε μέσα να σε πάω στο σπιτάκι σου.
Την πήρε και περπάταγαν στους δρόμους του Παραδείσου. Κάποια στιγμή, είδε η γυναίκα ένα μεγάλο παλάτι.
-Τίνος είναι αυτό; Ρώτησε.
-Αυτό είναι της υπηρέτριάς σου, που πέθανε πριν από κανά μήνα.
«Α» είπε μέσα της, «αν η υπηρέτρια έχει τόσο ωραίο σπίτι, φαντάσου τι θα έχω εγώ». Σε λίγο έφτασαν σε ένα καλυβάκι, που δεν έκανε ούτε για κοτέτσι. Της λέει ο απόστολος Πέτρος:
-Αυτό είναι για σένα.
Λέει έκπληκτη η κυρία:
-Καλά απόστολέ μου. Για την υπηρέτριά μου, εκείνο το παλάτι και για μένα αυτό;
-Τι να σου κάνω κυρά μου; Τα υλικά που μας έστελνες εδώ, όσο ζούσες στη γη, μόνο γι' αυτό βγαίνανε. Πάλι καλά που κατορθώσαμε και στο φτειάξαμε.
Διαβάζουμε στον απόστολο Παύλο, ότι στη Βασιλεία του Θεού, «αστήρ αστέρος, διαφέρει εν δόξη». Δηλαδή μερικοί άνθρωποι έχουν μεγάλη τιμή, γιατί έκαναν πολλά για την δόξα του Χριστού. Ο σκοπός είναι και εμείς να φιλοτιμηθούμε απέναντι του ευεργέτου μας Θεού και να κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε μεταβιβάζοντας αγαθά έργα και αρετές στη Βασιλεία των ουρανών.
Να μας φωτίζει ο Θεός να καταλαβαίνουμε τα μυστήρια της Βασιλείας του. Να ποθούμε την Βασιλεία του. Και να μας δυναμώνει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να φτάσουμε εκεί. Αμήν.-