ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Ιω. 1, 1-17)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή Εγκυκλίου, έτους 1996)
Χωρίς την Ανάσταση όλα είναι πικρά
Μας αξίωσε ο πολυεύσπλαχνος Κύριος, να φθάσουμε και φέτος στο Άγιο Πάσχα. Και να! Εορτάζουμε και πάλι την Αγία Ανάσταση. Τι δωρεά! Τι μεγάλη ευεργεσία!
Χωρίς την ανάσταση, χωρίς την ελπίδα της ανάστασης, όλα στον κόσμο είναι πικρά.
Χωρίς την ανάσταση ο θάνατος είναι σκέτη μαυρίλα.
Χωρίς ανάσταση, όσο πιο πολύ ψάχνει ο άνθρωπος να χορτάσει την ξελιγωμένη από πείνα και δίψα Θεού ψυχή του στο βούρκο των ναρκωτικών και τα θαλασσονέρια των δυσωνύμων παθών, τόσο πιο πολύ μένει με μια πικρή γεύση στην ψυχή του, που του το βροντοφωνάζει:
-Δεν χορταίνει με ύλη η ψυχή.
-Δεν ζει ο άνθρωπος μόνο με ''ψωμί''.
Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο βιολογικά.
-Μας έπλασες, Κύριε, για να είμαστε κοντά Σου. Και γι’ αυτό η ψυχή μας είναι και θα είναι ανήσυχη, μέχρι που να γυρίσει κοντά Σου και να αναπαυθεί σε Σένα. Αυτά έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος της χριστιανικής ζωής, ο άγιος Αυγουστίνος.
Χωρίς Θεό, και χωρίς πίστη στην ανάσταση, η ζωή μοιάζει με ένα βουνό σπασμένες στάμνες, κεραμίδια, τούβλα!
Χωρίς πίστη στο Θεό και στην ανάσταση, όλα στον κόσμο σπάζουν. Σπάζει πια η κάθε υπόσχεση φιλίας. Σπάζουν οι συμφωνίες για καλή συνεργασία. Έσπασε η αφοσίωση των συζύγων στο γάμο. Σπάζουν οι συνθήκες φιλίας μεταξύ των λαών. Όλα καταντούν κοροϊδία, ψέμα, απάτη. Χωρίς ανάσταση παντού σκοτάδι και μαυρίλα.
Με τον θάνατο τι γίνεται;
Πριν από χρόνια γινόταν στη Γαλλία ένα μεγάλο κοινωνικοπολιτικό Συνέδριο. Μιλούσαν για την ανάπτυξη, για την πρόοδο, για τον λαό, για τις κοινωνικές κατακτήσεις. Και ξαφνικά μέσα στη βαθειά σιγή, με την οποία άκουαν τον ομιλητή, ακούστηκε διαπεραστική η φωνή του μεγάλου συγγραφέα Αντρέ Μαλρώ.
-Όλα αυτά καλά, σύντροφε! Μα με τον θάνατο τι γίνεται; Υπάρχει ζωή μετά θάνατον; Υπάρχει ανάσταση;
Κανείς δεν του απάντησε!
Και το ερώτημα θα έμενε για πάντα αναπάντητο αν δεν ερχόταν ο Χριστός στον κόσμο. Αλλά να, ήλθε. Και σκόρπισε παντού αγάπη, ειρήνη, παρηγορία, στοργή, καλωσύνη. Και ο κόσμος της αμαρτίας τον μίσησε. Και τον κατέτρεξε. Και τον σταύρωσε. Και τον έβαλαν στον τάφο. Και προσπάθησαν να φυλαχτούν. Να εξασφαλιστούν. Να τον ''θάψουν'' για πάντα. Μάταιος ο κόπος τους.
Θάπτεται η Ζωή; Νικιέται ο παντοδύναμος Θεός; Κρύβεται το Φως;
Όπως το είχε ο Ίδιος πει, μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε. Και ζει εις τους αιώνες.
Και αναστάς ο Ιησούς από του τάφου έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν, την ανάστασιν, το φως της αναστάσεως, την ελπίδα της αναστάσεως, δύναμη στη ζωή μας, αγιασμό της ζωής μας.
Γι’ αυτό, αυτή τη φωτοφόρο νύχτα της αναστάσεως, για να δείξουμε τι είναι η ανάσταση, ψάλλουμε:
-Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός και γη και τα καταχθόνια. Όλες οι πτυχές της ζωής μας. Όλα τα πέρατα του κόσμου, και τα καταχθόνια ακόμη.
Μα περισσότερο από όλα, πρέπει να φροντίσουμε να γεμίσει με το φως της αναστάσεως ο εσωτερικός μας κόσμος. Ο νους μας, η καρδιά μας, η ψυχή μας.
Γι’ αυτό ανάβουμε από το άγιο φως ο καθένας μας και μια λαμπάδα, ο καθένας μας τη δική του λαμπάδα, και την κρατάμε στα χέρια μας. Για να μπει το άγιο φως της αναστάσεως στην ψυχή μας και στην καρδιά μας.
«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών».
Καλό Πάσχα. Καλή ανάσταση. Γιορτή γεμάτη αληθινή χαρά και ευτυχία.-